صنعت اسب در ايران

دنیای اسب در این مجموعه فقط به طور کلی به مراحلی می پردازد که لازم است برای سوارکار شدن بپیمایید. جزئیات هرکدام از این مراحل در مطالب دیگر به طور مفصل شرح داده می شود.

یک باشگاه سوارکاری خوب پیدا کنید

اگر می خواهید سوارکار خوبی بشوید نباید فکر کنید می توانید خیلی راحت روی اسب پیر بابابزرگ بپرید و سعی کنید سواری را یاد بگیرید، چون این کار از نظر حرفه سوارکاری ارزش زیادی ندارد – فقط می تواند ترس شما از اسب را از بین ببرد یا شما را با روحیات و خصوصیات کلی اسب آشنا کند. چیزی که شما لازم دارید یک باشگاه سوارکاری خوب با یک مربی ماهر و با تجربه است، بعلاوه اسب های مخصوص آموزش که بتوانید در سطح خودتان با آنها کار کنید، و یک فضای مناسب برای سوارکاری. وقتی می خواهید باشگاه یا مربی انتخاب کنید اول یکی دو جلسه آنجا بروید و با آنها کار کنید تا ببینید مربی و اسب (اگر قرار است از اسب های باشگاه استفاده کنید) و همچنین فضای باشگاه چطور است.

یک مربی سوارکاری خوب انتخاب کنید

مربی تان باید یک آدم آموزش دیده و با تجربه باشد که خودش هم خوب سواری می کند. مربی سوارکاری باید صبور باشد و بتواند خوب درس بدهد، و با اینکه شما نباید انتظار داشته باشید بتواند ذهن تان را بخواند اما او هم نباید شما را تحت فشار بگذارد که در سطحی سوارکاری کنید که واقعا هنوز توانایی و مهارتش  را ندارید.

یک اسب خوب انتخاب کنید

اما درمورد اسب تان؛ اسب آموزشی سوارکاری باید اسب آرامی باشد، با تجربه باشد (اسب های جوان معمولا مناسب این کار نیستند)، و حداقل هشت سال سن داشته باشد. با اینکه تاخت رفتن با یک اسب جوان و زیبای دوساله با یال های بلند در دشت های پرگل خیلی رمانتیک است اما به نفع تان است که فعلا به این موضوع فکر نکنید! برای شروع، یک اسب کارآزموده که به مدت نیم ساعت دور یک دایره یورتمه می رود هم جالب تر است و هم امن تر.

اما هر اسبی که انتخاب کنید باید یاد بگیرید که قبل از شروع کار او را برای سوارکاری آماده کنید.