حرف اول

هر فردی میتواند اسب سوار باشد, ولی نه سوارکار, قبل از فراگیری سوارکاری غلط و هدر دادن زمان و هزینه به آینده بیندیشید. 
آیا به ورزش سوارکاری علاقه مند هستید؟ ولی نمیدانید از کجا آغاز کنید؟ آیا ورزش سوارکای فقط در پرش با اسب خلاصه شده است؟ آیا محدودیتهایی برای سوارکاری دارید؟ آیا دوست دارید کودک شما یک سوارکار خوب شود؟ آیا اصلا برای سوارکار شدن نیاز به خرید اسب دارید؟ سوارکاری یکی از لذتبخش ترین ورزشها و تفریحات است که کمک بسیاری به آرام شدن ذهن و اعصاب از تنشهای روزانه کاری میکند. سوارکاری را از کودکی باید آغاز کرد !

                           

  

صنعت اسب به شما اين امكان را داده تا به جواب همه سوالات خود برسيد. 

  

اصول اوليه

سوارکاری یک ورزش لذتبخش و در عین حال کمی سخت است و برای یاد گرفتن آن به شجاعت و جسارت نیاز دارید. اگر تازه می خواهید وارد دنیای سوارکاری شوید این مقاله کمک تان میکند اصول اولیه سوارکاری با اسب را یاد بگیرید.

 

دنیای اسب در این مجموعه فقط به طور کلی به مراحلی می پردازد که لازم است برای سوارکار شدن بپیمایید. جزئیات هرکدام از این مراحل در مطالب دیگر به طور مفصل شرح داده می شود.

یک باشگاه سوارکاری خوب پیدا کنید

اگر می خواهید سوارکار خوبی بشوید نباید فکر کنید می توانید خیلی راحت روی اسب پیر بابابزرگ بپرید و سعی کنید سواری را یاد بگیرید، چون این کار از نظر حرفه سوارکاری ارزش زیادی ندارد – فقط می تواند ترس شما از اسب را از بین ببرد یا شما را با روحیات و خصوصیات کلی اسب آشنا کند. چیزی که شما لازم دارید یک باشگاه سوارکاری خوب با یک مربی ماهر و با تجربه است، بعلاوه اسب های مخصوص آموزش که بتوانید در سطح خودتان با آنها کار کنید، و یک فضای مناسب برای سوارکاری. وقتی می خواهید باشگاه یا مربی انتخاب کنید اول یکی دو جلسه آنجا بروید و با آنها کار کنید تا ببینید مربی و اسب (اگر قرار است از اسب های باشگاه استفاده کنید) و همچنین فضای باشگاه چطور است.

یک مربی سوارکاری خوب انتخاب کنید

مربی تان باید یک آدم آموزش دیده و با تجربه باشد که خودش هم خوب سواری می کند. مربی سوارکاری باید صبور باشد و بتواند خوب درس بدهد، و با اینکه شما نباید انتظار داشته باشید بتواند ذهن تان را بخواند اما او هم نباید شما را تحت فشار بگذارد که در سطحی سوارکاری کنید که واقعا هنوز توانایی و مهارتش  را ندارید.

یک اسب خوب انتخاب کنید

اما درمورد اسب تان؛ اسب آموزشی سوارکاری باید اسب آرامی باشد، با تجربه باشد (اسب های جوان معمولا مناسب این کار نیستند)، و حداقل هشت سال سن داشته باشد. با اینکه تاخت رفتن با یک اسب جوان و زیبای دوساله با یال های بلند در دشت های پرگل خیلی رمانتیک است اما به نفع تان است که فعلا به این موضوع فکر نکنید! برای شروع، یک اسب کارآزموده که به مدت نیم ساعت دور یک دایره یورتمه می رود هم جالب تر است و هم امن تر.

اما هر اسبی که انتخاب کنید باید یاد بگیرید که قبل از شروع کار او را برای سوارکاری آماده کنید.

گام اول

اولین گام یادگیری سوارکاری، یادگیری ارتباط برقرار کردن با اسب است. سوارکار باید بتواند خلق‌وخوی اسبی را که قرار است سوار شود درک کند و با او به خوبی ارتباط برقرار کند، تا اسب فرمان‌های او را بهتر درک کند و انجام دهد. اسب با انسان متفاوت است و همین تفاوت است که باعث جذابیت این رابطه می شود. هرچه بهتر بتوانیم طرف مقابلمان را درک کنیم و یادبگیریم که غرایز او را بفهمیم، رابطه ما بهتر می شود. رفتار پر از ترس اسب مغرضانه نیست، بلکه یک واکنش طبیعی برای حفاظت از خودش است. اگر بتوانیم این احساس را در اسب ایجاد کنیم که ما از او حفاظت می کنیم، به ما اعتماد می کند و دیگر از هر فرصتی برای فرار استفاده نمی کند.

 

 

سوارکاری ورزش، هنر و روش‌هایی است که به سوار شدن و هدایت کردن اسب مربوط می‌شود.

ویژگی این ورزش این است که انسان و مرکب (معمولاً اسب) را متحد می‌سازد،

بنابرین موفقیت اسب و سوارکار به ارتباط و اعتماد و احترامی که آن دو برای یک دیگر قائل‌اند.

بستگی دارد.

                          

 اگر اسب گوش‌هایش را به سمت جلو مایل کند و سرش را کمی خم کند، یعنی به سوارکار (یا هر

 کس دیگری) اعتماد دارد. اگر گوش‌هایش را به سم عقب بچرخاند، یعنی چیزی باعث بی اعتمادی

 یا عصبانیت و ناراحتی او شده‌است. در صورتی که گوش‌هایش را به سمت عقب بخواباند، یعنی

 بسیار خشمگین است و یا این که به شدت ترسیده‌است. در این صورت اسب می‌تواند بسیار

 خطرناک باشد و حمله کند. حرکت سر و پاهای اسب نیز می‌توانند در درک منظور او کمک کنند.

 اسبی که سرش را کمی پایین می‌آورد و ناگهان به‌شدت تکان می‌دهد، بدخلقی خود را نشان

 می‌دهد. هنگامی که پاهای جلویش را بر زمین می‌کوبد، عصبانیت یا بی‌قراری خود را ابراز می‌کند،

 در حالی که وقتی اسب پاهای عقبش را بر زمین می‌کوبد، می‌خواهد بفهماند که چیزی باعث

 ناراحتی او شده‌است.

شيوه آماده كردن اسب براي سواري

تجهیز کردن اسب یعنی بستن لوازم سوارکاری مثل زین و افسار و رکاب برای شروع سوارکاری. مسلما شما نمی توانید بدون این وسایل سواری خوبی داشته باشید، اگرچه در مقطعی این نوع سوارکاری روی اسب لخت، مفید است (مثلا برای شروع آشنایی با اسب در دوران نونهالی).

 

در سوارکاری سبک انگلیسی، تجهیزات اسب معمولا شامل یک پارچه یا پد زیر زین، زین، تَنگ، و احتمالا یک تعلیمی می شود.

 

 

• اولین کاری که باید بکنید این است که اسب را در محل ببندید. یادتان باشد همیشه از گره آسان استفاده کنید. این را بدانید که اگر قرار باشد اسب برای فرار تقلا کند، همیشه دنبال کردن و گیر انداختن اسب بهتر و راحت تر از این است که گره اسب باز نشود و او آسیب ببیند.

• از آنجا که قبلا مراحل تمیز کردن و برس زدن بدن اسب را شرح دادیم، حالا نوبت قرار دادن زین است. البته همیشه لازم نیست قبل از قرار دادن زین تمام بدن اسب قشو شود، فقط برس کشیدن زیر زین کافی ست. ابتدا پد زیر زین را در محل مناسب قرار دهید: پد باید کاملا روی کتف های اسب را بپوشاند، بعد آن را به سمت کمر اسب سُر بدهید. در نهایت باید نصف پد روی کتف ها و نصف دیگرش روی پشت اسب قرار بگیرد. این کار برای این است که موهای بدن اسب زیر پد کاملا بخوابد و پد و زین روی پوست اسب مالیده نشود و زخم ایجاد نکند.

 

 

• آرام زین را روی پشت اسب بگذارید. بندهای آن را از هر دو طرف ببندید. اگر از زین های وسترن استفاده می کنید نیازی به بستن بند نیست.

 

• تنگ را ببندید؛ به این صورت که آن را از یک طرف به گیره های زین وصل کنید و بعد سراغ سمت دیگر بروید و آن طرف را ببندید. تنگ باید به اندازه ای سفت بسته شود که بتوانید به راحتی دو انگشت تان را زیر تنگ فرو کنید (بین تنگ و بدن اسب). بعد از بستن تنگ دقت کنید که زین از محل خودش جابجا نشده باشد.

 

 

• بعد از زین، نوبت به بستن افسار می رسد. برای این کار اول دست جلو را روی سر اسب بگذارید، طوری که وقتی طناب اسب را رها کردید نتواند فرار کند. بعد طناب اسب را باز کنید. سمت چپ او بایستید. قسمت بالایی کله گی را در دست راست تان بگیرید. در حالی که کله گی را بین گوش های اسب می گیرید با دست راست تان آن را دور صورت اسب بیندازید.

 

 

بعد شست دست چپتان را وارد گوشه دهان اسب کنید تا دهانش را باز کند. با دست راست تان آن را نگه دارید و با دست چپ دهنه را داخل دهان اسب کنید.

 

 

بعد بالای کله گی را دور گوش های اسب بیندازید. کله گی را دور سر اسب تنظیم کنید تا با آن احساس راحتی کند، سپس رودماغی و زیرگلویی را ببندید.

 

 

در چند بار اول بستن افسار اسب حتما از کمک کسی که این کار را به خوبی بلد است استفاده کنید. ضمنا اگر اسبتان بیش از اندازه قدبلندتر از خودتان است از چهارپایه استفاده کنید.

• دست جلو را روی سر اسب بیندازید. چند دقیقه اسب را راه ببرید تا حس و حال سواری در او ایجاد شود و لوازم جا بیفتد. بعد تنگ را سفت کنید تا به اندازه دو انگشت با شکم اسب فاصله داشته باشد.

• رکاب را تنظیم کنید.

 

 

حالا وقت سوار شدن و شروع سوارکاری ست!

 

 

یورتمه

آموزش‌ با گام‌ يورتمه‌ كه‌ داراي‌ طبيعي‌ترين‌ تحرك‌ است‌ شروع‌ مي‌شود. البته‌ نبايد فراموش‌ كرد كه‌ قبل‌ از شروع‌ كار حداقل‌ بايد 5 دقيقه‌اي‌ اسب‌ را با دستجلوي‌ آزاد قدم‌ آزاد برد، تا عضلاتش‌ نرم‌ شده‌ و آرامش‌ پيدا كند.
يورتمه‌ حركت‌ دو مرحله‌ايست‌ كه‌ دست‌ و پاي‌ اريب‌ با همديگر حركت‌ كرده‌ و بين‌ هر مرحله‌ لحظه‌اي‌ تعليق‌ مراحل‌ حركتي‌ را از هم‌ جدا مي‌كند. بعضي‌ از اسبها بطور طبيعي‌ گام‌ يورتمه‌اي‌ آهنگين‌ دارند و هرشلنگ‌ را قوي‌ و قدرتمندانه‌ برمي‌دارند. متأسفانه‌ برخي‌ ديگر از اين‌ آهنگ‌ طبيعي‌ محرومند و به‌ هنگام‌ منقبض‌ بودن‌ عضلات‌ و تند كردن‌ گام‌، مرحله‌ تعليق‌ تقريباً از بين‌ مي‌رود. اولين‌ بار هم‌ كه‌ سواكار برپشت‌ اسب‌ قرار مي‌گيرد و وزن‌ او تعادل‌ اسب‌ را برهم‌ مي‌زند اين‌ اتفاِ مي‌افتد. يا اينكه‌ ممكن‌ است‌ به‌ هنگام‌ تسمه‌ گردان‌ در اجراي‌ برنامه‌ تعجيل‌ شده‌ و مربي‌ نتوانسته‌ گام‌ برداري‌ اسب‌ را به‌ اندازه‌ كافي‌ مستحكم‌ كند، كه‌ عاقبت‌ اسب‌ تحرك‌ و توان‌ طبيعي‌ خود را از دست‌ مي‌دهد. در تمام‌ اين‌ حالت‌ بايد از اسب‌ خواسته‌ شود به‌ آرامي‌ يورتمه‌ برود. آنقدر آرام‌ كه‌ گوئي‌ قدم‌ است‌، و زماني‌ كه‌ اسب‌ به‌ اين‌ مرحله‌ رسيد و ديگر برسرعت‌ گام‌ نيفزود سوار به‌ آرامي‌ با استفاده‌ از فشار ساقها و اثرنشيمن‌ به‌ گام‌ او نظم‌ صحيحي‌ بدهد. هرگاه‌ احساس‌ مي‌كنيد گام‌برداري‌ او عجولانه‌ شده‌ و برروي‌ دستها افتاده‌، او را آنقدر آرام‌ كنيد تا احساس‌ كنيد دوباره‌ در موقعيت‌ حركت‌ به‌ جلو است‌. راست‌ بنشينيد متعادلش‌ كنيد و او را به‌ جلو برانيد.
مي‌توانيد يورتمه‌ آزاد يا نشسته‌ برويد ولي‌ با اسب‌ جوان‌ بايد يورتمه‌ آزاد رفت‌، چرا كه‌ خسته‌ كننده‌ نيست‌ و بايد دقت‌ كرد كه‌ با هرتغيير جهت‌، اريب‌ نشست‌ را تغيير داد.
اسبي‌ كه‌ يورتمه‌اش‌ متعادل‌ نيست‌ نيازمند حوصله‌ و صرف‌ وقت‌ بيشتر است‌. او بايد دوره‌هاي‌ بيست‌ متري‌ بزند. و در صورتيكه‌ قادر به‌ حفظ‌ تعادل‌ باشد مي‌توان‌ با او در طول‌ و عرض‌ ميدان‌ حركت‌ و بعد به‌ تدريج‌ او را با اشكال‌ مختلف‌ تمرين‌ آشنا كرد.
اسبي‌ كه‌ بطور طبيعي‌ حركت‌ منظم‌ و متعادل‌ دارد، بهتر جلو مي‌رود. ولي‌ فراموش‌ نكنيم‌ كه‌ انعطاف‌پذيري‌ و تحرك‌ او نبايد به‌ ضررمان‌ تمام‌ شود. بايد دقت‌ كنيم‌ از تحرك‌ او به‌ درستي‌ استفاده‌ شود.
تحرك‌ ايجاد شده‌ به‌ وسيله‌ پاهاي‌ اسب‌ همانقدر كه‌ وزن‌ او را تحمل‌ مي‌كنند او را به‌ جلو مي‌رانند. سوار بايد بياموزد كه‌ اين‌ حالت‌ را احساس‌ كرده‌ و در صورت‌ لزوم‌ او را متعادل‌ كند. بايد اسب‌ را به‌ گوشه‌هاي‌ ميدان‌ راند تا روي‌ قوس‌ها، پاهاي‌ داخلش‌ را فعالتر كند. پس‌ از آن‌ چند گام‌ شلنگ‌ها كشيده‌تر مي‌شوند و با نيم‌ توقف‌ حركت‌ انتقالي‌ معكوس‌ انجام‌ داده‌، پاهايش‌ بيشتر به‌ زير كشيده‌ مي‌شوند تا او به‌ مرحله‌ خودتحركي‌ برسد.

اثرهاي‌ حركتي‌ يورتمه
- بالاتنه‌ راست‌، تقسيم‌ وزن‌ به‌ تساوي‌ روي‌ هر دو نشيمنگاه‌
- فشار هر دو ساِ به‌ تساوي‌
- حركت‌ بالاتنه‌ هماهنگ‌ با حركت‌ اسب‌
- دستجلوها در تماس‌ با آبخوري‌ حركت‌ را كنترل‌ مي‌كنند

يورتمه‌ كار
1) پاها فعال‌ و كاملاً زير اسب‌ 2) سوار كار كاملاً با گام‌هاي‌ جهنده‌ و رو به‌ جلوي‌ اسب‌ هماهنگ‌ است‌ 3) عقب‌ اسب‌ نوسان‌ دارد 4) پوزه‌ كمي‌ پشت‌ خط‌ عمود است‌، سوار مي‌توان‌ اسب‌ را متعادل‌ كند و پس‌ از اينكه‌ از تعادل‌ او اطمينان‌ حاصل‌ كرد كمي‌ دستجلو بدهد .



يورتمه‌ جمع‌
1) پاي‌ عقب‌ فعال‌ و به‌ خوبي‌ در زير قرار گرفته‌ 2) مفاصل‌ خرگوشي‌ به‌ خوبي‌ خم‌ شده‌، زاوية‌ مناسب‌ دارند، توانسته‌اند تحرك‌ مناسب‌ ايجاد كنند. 3) دست‌ و پا مرتفع‌ هستند و شلنگ‌ها كوتاه‌تر. 4) دستها سبكتر و قوس‌ گردن‌ بيشتر است‌ 5) پوزه‌ اسب‌ عمود و با آرامش‌ كامل‌ به‌ دهنه‌ است‌.



يورتمه‌ متوسط‌
1) تحرك‌ ايجاد شده‌ در قسمت‌ عقب‌ باعث‌ شده‌ تا شلنگ‌ها كشيده‌تر شوند. 2) آزاد شدن‌ دستها و پاهاي‌ باعث‌ شده‌ تا اسب‌ فعالانه‌ آنها را بيشتر به‌ جلو بكشد 3) بالاتنه‌ و نشست‌ متعادل‌ سوار باعث‌ شده‌ تا دستهاي‌ اسب‌ سبك‌ و متعادل‌ شوند 4) پوزه‌كمي‌ جلوتر از خط‌ عمود، چرا كه‌ بالاتنه‌ اسب‌ به‌ همراه‌ دست‌ و پاهاي‌ او به‌ جلو كشيده‌ شده‌ است‌.



يورتمه‌ كشيده‌
1) دستها و پاها به‌ تساوي‌ فعالند، ساقهاي‌ دست‌ و پاها كاملاً موازيند 2) بالاتنه‌ اسب‌ همراه‌ با دست‌ و پاهايش‌ بدون‌ اينكه‌ اسب‌ تعادلش‌ را از دست‌ داده‌ باشد كاملاً كشيده‌اند 3) پوزه‌ بيشتر جلوي‌ خط‌ عموم‌ است‌ تا اسب‌ بتواند هرچه‌ بيشتر خود را به‌ جلو بكشد.



يورتمه‌ كارغلط‌: اسب‌ عجولانه‌ حركت‌ مي‌كند، خود تحرك‌ نيست‌، روي‌ دستها افتاده‌ و پشت‌ دهنه‌ است‌.
دليل‌: فشار بيش‌ از حد دستجلوها روي‌ دهان‌ اسب‌.
چگونگي‌ رفع‌ مشكل‌: نيم‌ توقف‌ براي‌ برقراري‌ تعادل‌ مجدد و برگرداندن‌ اسب‌ به‌ حالت‌ صحيح‌.



يورتمه‌ كشيده‌ غلط‌: اسب‌ روي‌ دست‌ افتاده‌، پاهايش‌ خارج‌ از خط‌ دستهايش‌ قرار دارند، پشت‌ به‌ دهنه‌ است‌ و با سوار مي‌جنگد.
دليل‌: فشار بيش‌ از حد دستجلوها روي‌ دهان‌ اسب‌
چگونگي‌ رفع‌ مشكل‌:
سوار بايد كمي‌ دستجلو بدهد.



يورتمه‌ متوسط‌ غلط‌: اسب‌ بيش‌ از حد روي‌ دست‌ است‌، خودتحرك‌ نيست‌ دست‌ راست‌ اسب‌ بيش‌ از حدبالا آمده‌ و سر سم‌ اسب‌ رو به‌جلو است‌.
دليل‌: فشار بيش‌ از حد دستجلوها روي‌ دهان‌ اسب‌.
چگونگي‌ رفع‌ مشكل‌: دستجلوها كمي‌ آزادتر شوند.


حركت‌ انتقالي‌ از يورتمه‌ متوسط‌ به‌ جمع‌ با اجراي‌ نيم‌ توقف‌: 

1) سوار كار بالاتنه‌ خود را كمي‌ راست‌ و نشست‌ را سبك‌ كرده‌ تا نيم‌ توقف‌ را اجرا كند، او اثر نشيمن‌، ساِ و دستها را به‌ كار گرفته‌ تا از اسب‌ بخواهد از يورتمه‌ متوسط‌ به‌ جمع‌، حركت‌ انتقالي‌ معكوس‌ انجام‌ دهد.




2) اسب‌ به‌ اثرها جواب‌ داده‌ و سرعت‌ و طول‌ شلنگ‌ را كم‌ كرده‌ است‌.




3)سوار كار مجدداً نيم‌ توقف‌ داده‌ تا تجمع‌ اسب‌ بيشتر شود، گامهاي‌ اسب‌ از كشيدگي‌ به‌ دوراني‌ تغيير كرده‌اند.




4) پس‌ از نيم‌ توقف‌ اسب‌ يورتمه‌ جمع‌ مي‌رود.، سوار كار اجراي‌ نيم‌ توقف‌ را متوقف‌ كرده‌، نشان‌ مي‌دهد كه‌ اسب‌ مي‌خواهد با گام‌ يورتمه‌ جمع‌ حركت‌ كند. به‌ زاوية‌ مناسب‌ مفصل‌ خرگوشي‌، پاهاي‌ فعال‌... و قواره‌ به‌ درستي‌ حالت‌ گرفته‌ اسب‌ توجه‌ كنيد

آموزش کامل نشست سوار


نشست

به وضع نشستن سوارکار روی اسب نشت گفته می شود.
نشست سوارکار باید نرم، قابل انعطاف، راست و عمیق باشد. 

بعد از بیان این توضیح ساده دو سوال به مغز آدم خطور می کند: چرا؟ چگونه؟

چرا نشست سوارکار باید نرم، قابل انعطاف، راست و عمیق باشد؟

اسب در سواری وزنی برابر یک ششم وزن بدن خود را حمل می کند. 
اگر سوارکار مانند آدمک بی اراده ای روی اسب بنشیند و وزن خود را هر لحظه به صورتی و در نقطه ای بر پشت و کمر اسب تحمیل کند، نه تنها تعادل خود و اسب ر ا بر هم خواهد زد و باعث آزار و اذیت اسب می گردد.
بلکه هرگز قادر نخواهد بود فرامین را صحیح صادر یا اجرا کند. 
در نتیجه بهره مورد نظر از ورزش و سوارکاری به دست نخواهد آورد. سوارکار باید به گونه ای روی اسب بنشیند که با حرکات اسب هماهنگی داشته و کمترین مزاحمتی برای اسب ایجاد نکند.
یک سوارکار خوب، دارای نرمش و تحرک و آزادی مفاصل و اعضاست. اعضا باید بتوانند به طور مستقل عمل کنند. 
در سواری باید آموزش چنین باشد که اعضا و کمک های طبیعی بتوانند جدا از هم و بدون اینکه حرکات با هم آمیخته شوند کار کنند، در این میان مفاصل حکم ضربه گیر را دارند و هر قدر آزادتر باشند، عمل خود را بهتر انجام می دهند. 
انقباض عضلات و محدود گذاشتن حرکات مفاصل، سواری را از صورت فنی خارج و از زیبایی هنری آن می کاهد. تطابق و هماهنگی حرکت بدن سوار با حرکت اسب به طوری که حداکثر استفاده نیز از وسایل کمکی به عمل آید، سواری را فنی، آسان و مطبوع می سازد.

چگونه می توان نشست نرم، قابل انعطاف، راست و عمیق به دست آورد ؟؟

هنگام نشستن روی اسب باید نشیمن به جلو و مرکز زین رانده شود و استخوان نشیمن در زین محکم جای گیرد، به ترتیبی که عضلات جانبی لگن خاصره بر زمین عمود شوند. 
ران ها باید از هم باز و به سمت همدیگر جمع شوند، تا اجازه دهند نشست سوارکار حتی الامکان در زین فرو رفته و عمیق باشد. اگر عضلات جانبی لگن خاصره از خط عمودی عقب تر باشند، سوارکار چنان خواهد نشست که گویی روی صندلی نشسته است. 
در این حالت کمر قوز خواهد کرد، زانوها بالا می آیند و ساق ها زیاد جلو می روند.
کمر باید راست و مهره ها نرم و قابل انعطاف باقی بمانند تا نشیمن به عنوان یک کمک از جدا شدن سوارکار از زین هنگام تکیه به دستجلو جلوگیری کند. 

هرکدام از قسمت های دیگر بدن، مانند: 

سر، ساق یا پا اگر به نادرستی در جای خود قرار گیرند، باعث تغییرات نادرست نشست خواهند شد.
اجرای نرمش ها و کاربرد درست کمک های طبیعی و مصنوعی معمولا باید استقلال اعضا را تامین کند. 
به این معنی که قسمت هایی از بدن که در کار سواری و پرش فعالیت دارند، بدون اینکه اعضای دیگر بدن دخالت کنند، یا تغییر وضع دهند بتواند کار و عمل خود را انجام دهند.
سوارکار باید بتواند دست ها، پاها، نشیمن و... حتی پاشنه های پای خود را هرگاه بخواهد جداگانه و یک به یک مورد استفاده قرار دهد. 
با اجرای نرمش ها و کاربرد کمک ها این استقلال کم کم پدید می آید.

A . S

نكاتي در مورد اسب

نكاتي در مورد سواركاري

شست‌ :

 اگر سوار كاري‌ به‌ درستي‌ روي‌ زين‌ بنشيند قادر است‌ در هر حالتي‌ به‌ كنش‌هاي‌ پيش‌بيني‌ نشده‌ اسب‌ واكنش‌ نشان‌ داده‌ و همچنان‌ متعادل‌ باقي‌ بماند.
هدف‌ نهائي‌ آموزش‌ سواري‌ نشست‌ صحيح‌ است‌. اگر سواركاري‌ به‌ درستي‌ روي‌ زين‌ مستقر شد، دست‌هاي‌ او آزاد مي‌شوند كه‌ اگر سواركاري‌ نتواند به‌ درستي‌ از دستهاي‌ خود استفاده‌ كند، نه‌ مي‌تواند اسبي‌ را تربيت‌ و نه‌ او را هدايت‌ كند.
اگر مي‌خواهيم‌ نشستي‌ صحيح‌ داشته‌ باشيم‌، نبايد هيچيك‌ از عضلات‌ ما منقبض‌ باشند، كمر نرم‌ و انعطاف‌پذير باشد، به‌طور مرتب‌ نرمش‌هاي‌ روي‌ اسب‌ را انجام‌ داده‌، در روش‌ يورتمه‌ و چهارنعل‌ بدون‌ ركاب‌ سواري‌ كرده‌ و اسبهاي‌ مختلفي‌ هم‌ سوار شويم‌. 
تنهارابطه‌ قطعي‌ سوار با اسب‌ نشست‌ است‌، براي‌ حصول‌ به‌ نتيجه‌ زمان‌ و تجربه‌ نقش‌ اساسي‌ دارند، عجله‌ در ابتداي‌ كار منجر به‌ خستگي‌ و زخم‌ شدن‌ نواحي‌ تماس‌ شده‌ و نتيجه‌ بخش‌ هم‌ نخواهد بود.

    نماي‌ نشست‌ درست‌ از   پشت‌          از پهلو             ازجلو

بيدار كردن‌ حس‌ اعتماد به‌ نفس

منقبض‌ شدن‌ عضلات‌ در ابتداي‌ آموزش‌ اجتناب‌ناپذير و در عين‌ حال‌ مشكل‌زاست‌.

 نرمش‌هايي‌ از قبيل‌ :

نرمش‌ كمر، شانه‌ و چرخش‌ بازو و.... در ابتدا و در ادامه‌ خم‌ كردن‌ پا و متناوب‌ ران‌ها و سپس‌ پرتاب‌ كردن‌ ران‌ها كه‌ به‌طور پيوسته‌ و مداوم‌ به‌ اجرا گزارده‌ مي‌شوند، از انقباض‌ كاسته‌ و در كنار آن‌ اجراي‌ حركت‌هاي‌ ژيمناستيك‌ روي‌ اسب‌ - درو و چرخش‌ روي‌ زين‌ و قيچي‌ - قراردادن‌ سواركار مبتدي‌ در كنار سوار با تجربه‌ و كار در صحرا، بسيار موثر است‌ در حاليكه‌ هيچيك‌ از اين‌ عوامل‌ به‌ اندازه‌ خوش‌ خلقي‌ و سرعت‌ عمل‌ سوار مبتدي‌ در توسعه‌ اعتماد به‌ نفس‌ در خودش‌، موثر نيستند.

ارزيابي تيپ در اسب وچرا اخته كنيم ؟

كانفرميشن يا تناسب اندام : 
از نقطه نظر اين ديدگاه مهم تركيب مناسب اندام‌ها و اعضاي بدن است در كنار همديگر و بدست دادن وضعيت قابل قبولي از عملكرد حيوان مورد بررسي قرار مي‌گيرد.

ديدگاه فانكشنال :
صفاتي را در اين گروه مورد بررسي قرار مي‌دهند كه به دوام عمر اسب مربوط مي‌شود. (مثلاً اسب لنگش نداشته باشد، كور نباشد، مشكلات تنفسي نداشته باشد و...)

ديدگاه شورينگ :
صفات مربوط در اسب‌هاي خونگرم: پيشاني بايد عريض وسيع و مسطح و صاف باشد از ديدگاه زيبايي شناسي اگر پيشاني اسب بالاتر از روبيني آن باشد. 
روبيني اگر پهن باشد (Dish face) زيباتر نشان مي‌دهد اگر روبيني خيلي برآمده باشد حالت گوسفندي مي‌گيرد. اگر پيشاني خيلي برجسته باشد حالت خرگوش مي‌گيرد. ناحيه مغزين بايد خيلي وسيع و بزرگ باشد اين ناحيه به جهت اعمال تنفس خيلي مهم مي‌باشد. مغزين نبايد در حالت استراحت تكان زيادي بخورد و بعد از كار بايد سريعاً متوقف شود در غير اينصورت مشكل تنفسي دارد. لب بايد باريك و محكم باشد اين ناحيه بايد كلين clean باشد. طوري باشد كه رباط‌ها و اتصالات قابل ديد باشند و پوست كاملاً چسبيده باشد.

چشم بايد شفاف و برجسته و پلك‌ها با شيب منظم روي چشم قرار بگيرد مهم‌ترين اختلال چشم كوري است كه علارغم زيبايي اسب غيرقابل چشم‌پوشي نيست.

1ـ اسب‌هاي چشم شيشه‌اي: در اين اسب‌ها عنبيه رنگدانه ندارد.
2ـ اسب‌هاي چشم خمار
3ـ چشم قوشي: در اسب‌هاي سمندي كه چشمشان قهوه‌اي رنگ است)
4ـ اينراپيون: حالتي است در چشم كه مژه‌هاي پلك پايين به داخل چشم منحرف مي‌شود.
5ـ اكستراپيون: حالتي است كه پلك به بيرون برمي‌گردد و بيرون مي‌زند.
گودي بالاي چشم هرچه بيشتر باشد حيوان پيرتر است. بعضي اسبداران با تزريق آب سعي در پر كردن اين گودي دارند تا اسبشان پير نشان ندهد. اما اگر با انگشت به آن ناحيه فشار دهيم و صداي جِزجِز شنيده شد اين تقلب برملا مي‌شود.
گوش كوچك يا متوسط زيباست اما گوش بزرگ نازيبا به نظر مي‌رسد. زنده بودن يا آلِرت بودن گوش يا تيز بودن گوش امتياز زيادي دارد. اگر اسب گوش‌ها را به طور متناوب و در جهت مخالف دو گوش تكان دهد نشانه اضطرابش است.

زير گلوي اسب هرچه پهن‌تر باشد بهتر است اگر زير گلو تنگ باشد نامطلوب مي‌باشد چون دستگاه تنفس تحت فشار قرار مي‌گيرد. نژاد عرب زير گلويش پهن و وسيع است و خيلي منا مي‌باشد. صفت زيرگلو روي اتصال سر به گردن تاثير مي‌گذارد. اتصال سر به گردن بايد عمود به سر باشد و سر با خط عمود زاويه 45 درجه داشته باشد. اتصال زير گلو هرچه بيشتر باشد بهتر است. اگر گردن قوي باشد اتصال سر به گردن خيلي كم وسعت است و تعادل حيوان زياد پايدار نيست در اين حالت به سر حالت دزيده گفته مي‌شود انگار اسب مي‌خواهد سرش را بدزدد. اگر مفصل آرنج به بدن خيلي بچسبد toe out حاصل مي‌شود اگر مفصل آرنج از بدن جدا باشد toe in حاصل مي‌شود. ساعد بايد طويل و عضله‌اي باشد.

چرا اخته كنيم ؟

1- اسبهاي نر مانند حيوانات ديگر همجنس خود پس از بلوغ بد خلق و وحشي مي شوند و گاهي بدخلق وحشي مي شوند و گاهي عادات بد و حتي خطرناك پيدا مي كنند .
گاز گرفتن – لگد زدن – صدمه زدن به اسبهاي ديگر و اشخاصي كه با آنها سر و كار دارند و برخي اوقات اتفاقاتي كه ممكن است باعث مرگ شود و اين از نتايج وضع رواني اسبها در اين دوره از زندگي آنها است .
نگهداري اسبهاي نر هميشه گرانتر تمام مي شود زيرا بايد پيوسته در اطاقكهاي انفرادي نگهداري شوند كه به توجه دائمي نياز دارند.

2- خلق و خوي بد اغلب اسبهاي اخته نشده را حيواناتي غير قابل اعتماد مي كند . 
در مسابقات نمي توان بر روي چنين اسبهائي حساب كرد و بخصوص اگر مادياني در اطراف باشد ممكن است غير قابل كنترل شوند و وضع ناخوشايندي بوجود آورند كه باعث صدمه خوردن سواركار و اسبهاي ديگر و خود حيوان شود .
حالت وحشي حيوان بر روي تربيت كننده و سواركار و صاحب اسب اثر مي گذارد و باعث مي شود كه آنها از حيوان بترسند . 
اسب اين وضع را درك مي كند و ترس اشخاص را تشخيص مي دهد .اين ترس او را وحشي تر مي كند تا جائي كه كاملا غير قابل كنترل و خطرناك مي شود. 
در اين موقعيت تربيت كننده و خدمه و سواركار براي اعمال كنترل ناچار به استفاده از روشهاي غلط مي شوند و شلاق زدن و آزار بدني را براي فرمانبردار كردن حيوان مورد استفاده قرار مي دهند.

3- اسب از تنبيهات بيزار است و بتدريج كينه سواركار و تربيت كننده خود را بدل مي گيرد و گاهي بر عليه آنها چنان مي شورد كه باعث صدمه فراوان و حتي مرگ آنها مي شود .
اخته كردن اسب بر هيچيك از توانائي ها و كيفيات مطلوب حيوان اثر نمي گذارد و فقط خلق و خوي وحشيانه اش را ناپديد مي كند . حتي فكر اينكه اخته كردن نيروي بدني يا سرعت اسب را كم مي كند اشتباه محض است 
كافيست كه نگاهي به مسابقات اسبدواني و برندگان آن بياندازيم و يا در مسابقات سه روزه مي بينيم كليه برندگان آنها از اسبهاي اخته بوده اند .
بنابراين اخته كردن كليه كيفيتهاي لازم براي رقابت و مسابقه اسبها را محفوظ نگه مي دارد خواه اين رقابتها پرش و يا مسابقات سرعت باشد و يا شكار و چوگان و غيره …

اسب اخته شده قابل اعتمادتر است ، خوش اخلاق تر است و براي كودكان و سواركاران تازه كار و آنانكه براي تفريح سواركاري مي كنند مناسب است چنين اسبي از نظر اقتصادي بسيار با صرفه تر است زيرا خرج نگهداري آن به مراتب كمتر و زندگي قابل استفاده اش طولاني تر است .

در چه سني اخته كنيم ؟ 

بهتر است كه اسب را در جواني و قبل از اينكه عادتهاي بد و خوي ناخوشايند بيابد اخته كنيم . 
بهترين موقع هنگامي است كه حيوان به بلوغ رسيده باشد ، معمولا بين يكسال و نيم تا دو سالگي موقع مناسبي است . 
اسبانيكه ديرتر به بلوغ مي رسند طبيعتا ديرتر اخته مي شوند زيرا بيضه هاي آنها ديرتر پائين مي افتد . 
گرچه بهترين موقع اخته كردن هنگامي است كه حيوان هنوز بد خلق نشده باشد ليكن اسب را مي توان در هر سني اخته كرد .
اگر حيوان خلق بد و عادات ناخوشايند را پيدا كرده باشد اخته كردن نتيجه مطلوب را در بر نخواهد داشت ليكن بي اثر نيز نيست و تاثير آن تقريبا هميشه مثبت است .

جراحي : 

اخته كردن عملي نسبتا ، بسيار ساده است و با جنبه استثناء براي اسب بي خطر است ، عمل بايد حتما بوسيله يك دامپزشك جراح صورت گيرد كه در صورت بروز هر گونه اشكالي از عهده كار برآيد. 
اخته كردن در ايران متاسفانه شهرت خوبي ندارد . 
علت آن اينست كه اغلب اشخاص بي تجربه و ناوارد در گذشته عمل مزبور را انجام داده اند و اسبهاي اخته شده نيز پس از عمل مورد مواظبت و مراقبت بهداشتي لازم قرار نگرفته اند .

عمل جراحي پس از اينكه محل مورد نظر با دقت شسته و استرليزه شده در حاليكه اسب ايستاده است و با كمك داروهاي بي حس كننده موضعي و يا بوسيله داروهاي بيهوشي در حاليكه حيوان دراز كشيده است انجام مي گردد. 
كيسه محتوي بيضه بطول ده تا پانزده سانتيمتر شكافته مي شود و بيضه خارج مي گردد. 
رگها و مجراهاي متصل به بيضه بوسيله گيره هاي جراحي بسته شده و سپس قطع مي گردند.عمل براي خارج كردن بيضه دوم عينا تكرار مي شود .
در اين عمل مانند هر عمل جراحي ديگر مقداري خونريزي وجود خواهد داشت كه بيشتر رگهاي پوست شكافته شده كيسه محتوي بيضه ها است و اهميت چنداني ندارد . 
در ميان اسبها خونريزي شديد و خطرناك كم ديده مي شود زيرا تعداد بسيار كمي از اسبها به خونريزي مزمن مبتلا مي شوند
شكافهاي ايجاد شده پس از خارج ساختن بيضه ها دوخته نمي شوند. دليل آن اينستكه بيضه هاي خارج شده حجم قابل ملاحظه اي را در داخل كيسه اشغال مي كرده اند و در صورتيكه بخيه زده شوند مقدار زيادي خونابه و سرم بدن و مايعات لنفاوي در كيسه جمع مي شوند و باعث ورم كيسه و عفونت مي گردد . 
بنابراين شكافهاي مزبور بحال خود گذارده مي شوند تا مواد نامبرده بتوانند از داخل كيسه ها خارج شوند . 
خونابه و ساير تراوشات بايد روزانه با آب سرد از روي پاهاي حيوان شسته شود ليكن نبايد اجازه داد كه آب مستقيما بر روي زخم پاشيده شود .
براي اينكه تراوشات بخوبي از شكافها خارج شوند بايد اسب را ورزش داد ، روز بعد از جراحي بايد اسب را سوار شد يا براي مدتي حدود يك ساعت يرتمه برد .
اين برنامه را بايد براي مدت دو هفته ادامه داد . پرش از روي مانع ها كوتاه نيز بي ضرر است ولي بايد هوشيار بود كه كثافات از سطح زمين بر روي زخم پاشيده نشود .
با همه مراقبت ها موضع جراجي شده قدري ورم خواهد كرد كه در اسبهاي سالخورده از اسبهاي جوان و چاق بيشتر محسوس است . درصورتيكه ورم فوق به عفونت مربوط نباشد طبيعي است و نبايد باعث نگراني باشد .
بدين ترتيب شكافها نيز كم كم سرتاسر جوش مي خورند. 

بهبود كامل سه هفته طول مي كشد.

عمل اخته اگر در محل مخصوص و مدرن جراحي اسب انجام نگيرد و در امكاني كه وجود احتمال باكتري ها و ميكروبها وجود دارد انجام بگيرد مي تواند منشاء خطراتي براي حيوان اخته شده باشند. 
علاوه بر محيط مناسب و تميز دامپزشك جراح احتمال خطر عفونت را با شستن دقيق و سائيدن محل جراحي با محلولهاي ضد عفوني به حداقل مي رساند . او احتمالا براي پيشگيري از عفونت براي مدت پنج تا شش روز مقداري داروي آنتي بيوتيك نيز تجويز خواهد كرد .
محل استراحت اسبهاي اخته شده بايد كاملا تميز نگه داشته شود . 
كاه تميز براي خوابيدن حيوان بايد فرآهم گردد و فضولات اسب از محل برداشته شود .
محل خوابيدن تميز تا زماني كه زخم كاملا بهبود يابد مي بايست ادامه داشته باشد .
بدين ترتيب است كه اسب مي تواند دراز بكشد و استراحت كند .بستن حيوان بطوريكه مجبور باشد دائما سرپا بايستد نه تنها باعث ناراحتي و خستگي حيوان مي شود بلكه ممكن است اشكالات خطر ناك ديگري را نيز بوجود آورد .

بايد توجه داشت كه زخم عمل اخته محل مناسبي براي فعاليت ويروس كزاز است در صورتيكه كزاز باعث عفونت شود خطر مرگ حيوان وجود خواهد داشت از طرفي بايد آگاه بود كه پهن و فضولات اسب خود انباشته از ويروس كزاز است .

دامپزشك جراح بهنگام عمل اخته واكسن كزاز نيز به اسب مي زند . 
ليكن در صورتيكه اين اولين باري است كه حيوان واكسينه مي شود امكان دارد نتواند با سرعت كافي خود را براي دفاع در مقابل بيماري كزاز آماده كند . 
از طرفي چون هر زخمي محل احتمالي مناسبي براي فعاليت ويروس كزاز است توصيه مي شود كه تمام صاحبان اسب اطمينان حاصل كنند كه اسبهايشان بهر حال بوسيله دامپزشك واكسينه شده باشند .
در تعداد بسيار محدودي از اسبها بيماري فتق بروز مي كند و در مورد اسباني كه تازه اخته شده اند اين ناراحتي باعث مي شود كه مقداري از روده هاي حيوان به داخل كيسه بيضوي راه يابد و يا از شكافها خارج شود. اين ناراحتي بكلي مربوط به عمل اخته كردن نيست . 
بايد دانست كه اگر اسبي پس از اخته شدن دچار فتق شود بدون عمل اخته نيز دير يا زود بدان مبتلا مي شده است . 
بهرحال اين ناراحتي بندرت ظاهر مي شود .ولي اگر بروز كند يا هر قسمتي از بافتهاي داخلي در ميان شكافها قرار بگيرد بايد فورا مورد توجه دامپزشك جراح قرار گيرد .
زيرا شكافها با وجود آنها التيام نخواهد يافت .

مراقبت هاي قبل از عمل جراحي اخته شامل 12 تا 24 ساعت گرسنگي و تشنگي است . 

معمولا اگر داروي بيهوشي مصرف شود حيوان را براي 24 ساعت گرسنه و تشنه نگه مي دارند .برخي اوقات از ميزان غله حيوان كاشته مي شود زيرا غله باعث ورم پس از عمل جراحي مي شود .

نکاتی برای کاهش احتمال آسیب در حین اسب سواری

• در حین اسب سواری حتما از کلاه ایمنی استفاده کنید

• از چکمه چرمی با پاشنه کوتاه استفاده کنید. لباس های شما باید راحت باشند ولی خیلی شل و آزاد نباشند.

• قبل از شروع اسب سواری تمام تجهیزات را از لحاظ سالم بودن امتحان کنید

• مراقب باشید که اندازه زین مناسب شما بوده و زین به درستی روی اسب بسته شده باشد

• تمام تجهیزات را محکم به اسب ببندید

• اگر تازه کار هستید باید از رکاب هایی استفاده کنید که در صورت زمین خوردن از اسب جدا شوند.

• اسب سواران جوان باید همیشه تحت نظر یک فرد خبره ورزش کنند.

• اسب سواران تازه کار باید در محیط های بسته و مسطح سواری کنند

• اگر تازه کار هستید هرگز با اسب پرش انجام ندهید. پرش با اسب مستلزم مهارت کافی است

• اگر احساس میکنید در حال زمین خوردن هستید به محض زمین خوردن بسرعت غلت زده و از اسب دور شوید

• در هنگام خستگی یا اگر دارو مصرف کرده اید سوار بر اسب نشوید

• فراموش نکنید که شما سوار بر یک ماشین نیستید بلکه سوار بر یک موجود زنده هستید که نسبت به اتفاقات اطراف واکنش های مخصوص به خود را دارد

• اسب ها به حرکات و صداهای ناگهانی بسیار حساسند و واکنش نسان میدهند. برای واکنش ناگهانی اسب اماده باشید

• هیچوقت پشت سر اسب راه نروید و از طرف شانه به آن نزدیک شوید.اینطور آنها احساس امنیت بیشتری میکنند. شما هم همینطور

• به سر و گوش های اسب توجه کنید. اسب ها یک یا هر دو گوش های خود را به طرف صدا متوجه میکنند. یک اسب با گوش های آویزان ممکن است بیمار باشد و یک اسب با گوشهای برافراشته ممکن است عصبانی باشد

 

در ورزش اسب سواری احتمال بروز آسیب های ورزشی زیر زیاد است

• آسیب گردن بدنبال سقوط از اسب

• در رفتن مفصل بدنبال افتادن از اسب و سقوط بر روی شانه

• شکستگی های زانو

 

تسمه گردان و اولين سواري

از اينجا كار واقعي مربي شروع ميشود. تا به حال مربي ميتوانست نظارت كرده و تمرينهاي مقدماتي را به عهده پرستار گزارده باشد، ولي حال بايد آستينها را بالا بزند و بهصورت مهمترين شخصيت بارز در زندگي اسب جوان نقش اول را عهدهدار شود. اين بدان معني نيست كه پرستار ديگر نقشي را عهدهدار نيست ما هنوز بسياري از كارها از قبيل تسمهگردان و برگرداندن سواره اسب به اصطبل را به عهده او ميگزاريم.

عقايد صاحبنظران دربارة اينكه اسب را قبل از سواري تسمهگردان كنيم يا نه، و اگر بلي چه مدت، بسيار متفاوت است. «هرهانس جي كوهلر»، تربيت كننده اسبهاي جوان در «وردن» كه از جنگ جهاني دوم به بعد بيشترين اسبهاي جوان را براي تربيت در اختيار داشته، هيچ عقيدهاي به تسمه گردان قبل از سوارشدن - حتي كوتاه مدت - ندارد. او معتقد است كه اسب را بايد مدتي كوتاه تسمهگردان كرد و سپس در حالي كه اسب به تسمه در حال قدم رفتن است زينگزاري شده و سوار بر آن سوار شود اين روش از ديدگاه فروشندة اسب كاملا" قابل درك است.

من خوش ندارم اسب را با مدت طولاني تسمه گردان خسته كنم. در اولين مرحله از آموزش اسب جوان قبل از سوارشدن بين 3 تا 4 هفته او را تسمه گردان ميكنم. تجربه به من ميگويد كه اين تمرين در برنامه بلندمدت آموزش اسب با توجه به اهميت سلامت و رشد آزادانه و عمومي او مؤثر است و از آنجا كه اين موارد از نظر من بسيار مهم هستند حوصله ميكنم.

پس از شروع كار جدي اسب، باز هم تسمه گردان از تمرينهاي مهم بهشمار ميرود. تسمهگردان تمرين كلي و مكمل كار مربي است. تسمه گردان قبل از سواري براي رفع مشكلات كمر و گردن اسب تمرين بسيار مفيدي است. اگر هم اسب يكي دو روزي استراحت كرده باشد تسمه گردان براي دفع انرژي اضافي او مفيد است.

گاهي تسمه گردان را ميتوان جايگزين تمرين سواره كرد. شايد بخواهيم آنچه را سواره تمرين كردهايم روي زمين مشاهده كنيم و يا اينكه اسب را به دهنه كرده و قسمت عقب او را بيشتر فعال كنيم. دربارة اين موضوع در قسمت بعدي - تمرين اساسي سواره - توضيح بيشتري ميدهم. بايد بدانيم تسمه گردان به همان اندازه سواره كار كردن مشكل است. شخصي كه تسمه گردان ميكند بايد تجربه كافي داشته باشد. اگر نتوانيم به درستي تسمهگرداني كنيم با خطرات بيشماري مواجه ميشويم. بايد فقط از يك مربي مجرب استفاده شده و برنامه كار از قبل با او تنظيم شده باشد.

تسمه گردان

تسمهگردان اسب را براي تمرين سواره آماده ميكند. از طريق كاربرد شلاِ صدا و بند اثرها را به اسب ميآموزيم. ميتوان اسب جوان را تا مدتي حتي طولاني قبل از زينگزاري، تسمهگردان كرد. اسب بدون تحمل وزن سوار كه به آن عادت ندارد ميآموزد كه به راحتي به دهنه شده در كمال آرامش خود را با گامهاي قدم، يورتمه و چهارنعل وفق دهد . اسب چهارساله اي که در بهار زير زين مي رود مي بايست 4 هفته و در پائيز 3 هفته تسمه گردان شود .

ابزار تسمه گردان

براي تسمه گردان بجز آبخوري بانداژ و مچ بندكار، به تنگ ورشو مخصوص تسمهگردان تسمه، بغل بند، كلگير مخصوص تسمهگردان و شلاِ نياز داريم.

ابزار تسسمه گردان : 1- کلگير مخصوص 2- کلگير سبک 3- شلاق تسمه گردان به بلندي 5 تا 6 متر

4- بغلبند 5- بند به بلندي 7 تا 10 متر

اخته 4 ساله ( وست فالن به نام سايمون ) آماده تسمه گردان . بغل بندها را در قسمت پائين تنگ بسته ايم تا تشويق کنيم سر را پائين بکشد .

اگر به زير تنگ ورشو بالشتك نميگذاريم ميتوان آن را روي زينبست و پس از اتمام كار باز كرده، سوار شد. در طرفين تنگ حلقههائي تعبيه شده كه محل بستن بغل بندهاست. قسمت زيرين رودماغي كلگير ميبايست كاملا" نرم بوده و خود آن به درستي و قاطعانه بسته شده باشد كه روي دماغ اسب لق نزند.

. روي كلگير تسمه گردان سه حلقه تعبيه شده و تسمه به حلقه وسط وصل ميشود. حلقه داخل براي اسبهائي است كه به خارج ميكشند و با وصل كردن تسمه به آن از كشيدهشدن كلگير به خارج جلوگيري ميشود. كلگير كامل كمي پيچيده است و نصب آن بخصوص روي اسبهاي جوان مستلزم صرف وقت.

ابتدا آبخوري ميزنيم و پس از زدن كلگير تسمهگردان روي آن، زير گلوئي را ميبنديم تا از حركتهاي جانبي بندگونهها و آزردن چشمهاي اسب جلوگيري شود.

استفاده از كلگيرهاي سبك به مراتب راحتتر و شكل آن مشابه رودماغي است، با اين تفاوت كه سه حلقه روي آن تعبيه شده است. من سعي ميكنم از كمترين كمكها استفاده كنم تا اسب آزادي بيشتري احساس كند. استفاده از كلگير تسمهگردان اطميناني است براي اجراي اثرها روي نرمترين نقطه پوزه اسب نه روي دهان او. اسب جوان بايد از آبخوري داخل دهان لذت برده و هيچگاه از ضربات ناخواسته به دلائل مختلف به دهانش ترسانده نشود.

اگر كلگير مخصوص تسمهگردان نداريد و يا نميخواهيد استفاده كنيد. تسمه را به بندي كه به دو حلقه آبخوري بسته شده است وصل كنيد. اتصال تسمه به حلقه سمت داخل آبخوري باعث ميشود تا حلقه خارج به قسمت خارجي دهان او فشار وارد كند. ساختن حلقهاي براي اتصال بند به دو حلقه آبخوري بسيار ساده است. از بند مهميز استفاده كنيد. آن را از بين دو حلقه آبخوري زير پوزه رد كرده و سگك آن را به اندازه دلخواه ببنديد. تسمه را ميتوان هم زمان به حلقه داخلي آبخوري و بندگونه متصل كرد يا از حلقه خارج به داخل از زير چانه، يا از حلقه خارجي به روي سر و سپس به حلقه داخل و اين نوع آخر فشار بيش از انواع ديگر وارد ميكند.

بغل بندها نقش دست جلوهاي سوار را ايفاء ميكنند و ميبايست به اسب كمك كنند تا به راحتي آبخوري را قبول كند. اسبي به درستي براي تسمهگردان آماده شده كه به هنگام قدم روي دايره بغلبندها فشاري روي دهان او وارد نكنند و بسته به قطر دايره، بغل بند دست داخل ميبايست بين دو تا سه سوراخ كوتاهتر از بغل بند دست خارج باشد.

روشهاي بستن تسمه براي تسمه گردان

1- همزمان حلقه آبخوري و بندگونه .

2- ابتدا به حلقه خارجي آبخوري و سپس از روي سر به حلقه داخلي و دست مربي .

3- از بند وصل شده به حلقه آبخوري زير چانه .

4- از حلقه خارجي و سپس زيرچانه در حلقه داخلي و دست مربي .

هرچه كار جلوتر ميرود بغل بندها كوتاهتر ميشوند تا اسب انعطافپذيرتر شده و تماس بيشتري با آبخوري داشته باشد. تفاوت طول دو بغلبند بسته به طول بدن اسب بين 5 تا 8 سانتيمتر و يا 3 تا 5 سوراخ ميتواند باشد. بغلبند خارج مكمل بغلبند داخل بوده و اجازه نميدهد اسب روي شانه خارج بيفتد. بند يا تسمه بين 7 تا 10 متر طول داشته و در انتها حلقهاي دارد كه در دست مربي قرار ميگيرد. مزيت بند يا تسمه بلند در اين است كه به اسب اجازه داده ميشود روي دواير با قطر بيشتر حركت كند.

اندازه شلاِ تسمهگردان به آن ميزان است كه مربي بتواند با انتهاي آن پشت اسب را لمس كند. دسته و بند شلاِ روي هم بين 5 تا 6 متر طول دارند.

اسبي که به درستي براي تسمه گردان آماده شده است .

اندازه شلاِ تسمهگردان به آن ميزان است كه مربي بتواند با انتهاي آن پشت اسب را لمس كند. دسته و بند شلاِ روي هم بين 5 تا 6 متر طول دارند.

در ابتدا از شلاِ تسمهگردان استفاده نكرده و آن را همراه نميبريم. در صبح اولين روز تمرين بهتر است اسب را به محوطه تمرين برده و رهايش كنيم تا انرژي اضافه را دفع كند. بعد از ظهر او را براي تسمه گردان آماده كرده او را به محوطه تمرين ميبريم. پرستار يا كمك را همراهبريم تا در سمت خارج با دست چپ بندگونه را گرفته و همراه مربي با دست راست روي دايرهاي كوچك اسب را حركت ميدهند. مربي تسمه را كمي آزاد به دست دارد و با دست راست خود هر زمان كه لازم است اسب را نوازش ميكند.

پس از چند قدم مربي به آرامي بند را بلند كرده به طرف مركز دايره حركت ميكند. او در مركز مي ايستد و حركت اسب روي دايره را تعقيب ميكند و به آرامي تماس او با تسمه همانند تماس دست با دست جلو خواهد شد. كمك به آرامي خود را از اسب دور ميكند و تا زمانيكه اسب روي دايره قرار دارد، خود را دور نگه داشته و هر زمان كه لازم باشد دوباره به اسب نزديك شده و او را تشويق به حركت روي قوس ميكند. مربي گاه گاهي به هنگام ايست اسب به طرف او رفته و نوازشش ميكند.

اين اولين درس تسمهگردان بود. كمك بغل بندها را باز كرده، اسب را به اصطبل برميگرداند. ممكن است سؤال شود، تمام تمرين اولين جلسة آموزش همين بود، جواب (بله) است. چرا كه هرچه در ابتدا وقت بيشتري صرف كنيد، كار را براي آينده سادهتر كردهايد. سواركاران جوان به دليل بيحوصلگي با ترديد به اين اصول قديمي نگاه ميكنند.

واضح است كه جوانان ميخواهند به سرعت نتيجهگيري كنند ولي مربي مجرب آنان را راهنمائي ميكند كه براي دستيابي به آرزوهاي بزرگ بايد بهاي آن را پرداخت.

تمرينهاي بعدي

روز بعد شلاِ را همراه ميبريم و يا آن را روي زمين ميگزاريم و يا به زير بغل ميزنيمش. شروع تمرين همانند روز قبل است.كمي بعد شلاِ را به طرف پشت اسب ميگيريم بهطوري كه مثلثي تشكيل شده، اسب قاعده و تسمه و شلاِ دو ضلع آن باشند. كمك همچنان در طرف ديگر مواظب است كه اسب در آرامش كامل باشد. همزمان با شروع يورتمه كمك همچنان در كنار اسب حركت ميكند، به نرمي با او صحبت كرده و به آرامي از او دور ميشود.

مربي همچنان شلاِ را در پشت اسب نگه ميدارد و آماده است كه اگر اسب ميخواهد به قدم بيفتد شلاِ را با پشت او آشنا كرده و با گفتن (يورتمه) او را تشويق به رفتن كند. در غير اينصورت اجازه ميدهد اسب چند دوري يورتمه رفته سپس خودش آرام گرفته به قدم برگردد. اين حركت بايد چندبار تمرين شود.

اگر اسب خود به يورتمه افتاده و چند دور زد درس دوم را فرا گرفته است. درس را با قدم تمام كنيد در اين مرحله اسب را به چهار نعل نمياندازيم. اگر اسب آموخته كه خود روي دايره حركت كند، كمك ميتواند به سمت داخل آماده و در كنار تنگ ورشو قرار بگيرد. اگر اسب بايستد، كمك او را ترغيب به حركت ميكند در حاليكه همزمان مربي با قراردادن شلاِ روي كپل اسب و گفتن كلمه (يورتمه) همين كار را انجام ميدهد. اگر اسب درس روز قبل خود را به خوبي پس داده باشد، نيازي به كمك نفر دوم نيست. فقط هنگام تغيير دست او را نياز داريم. با توجه به خلق و خوي اسب اين مورد ممكن است ما را با مشكل مواجه كند. اسبها بيشتر تمايل به حركت روي دست چپ دارند و بهتر است ما هم روي همين دست تمرين را شروع كنيم.

ممكن است لازم باشد براي تعويض دست از كمك بخواهيم همان وضعيت درس اولين روز را داشته باشد و ميبايست با توجه به شوِ و شعور هر اسبي با او رفتار كرد. بطور معمول بين هشت تا ده روز طول ميكشد تا اسب به راحتي روي هر دو دسته تسمه گردان شود.

تمرين تسمه گردان تا رسيدن به حداكثر تعادل و انقياد تا قبل از تمرين سواره ادامه خواهد داشت. از آنجا كه مربي هنوز تماس نزديكي (از طريق نشستن روي زين) با اسب ندارد ناچار است به چشم و احساس خود متكي باشد. شلاِ تسمهگردان اسب را با شلاِ و ساِ سوار آشنا ميكند. اثرات كلگير، بند و بغل بندها اسب را براي گرفتن اثرات دستجلو آماده ميكند.

بيشتر تمرين تسمه گردان صرف يورتمه ميشود. چهار نعل، قبل از يك هفته در دستور كار نيست. گام چهارنعل از يورتمه به كمك شلاِ و كلمه (چهار نعل) انجام ميشود و ممكن است چند بار تكرار شود و به هنگام به چهارنعل افتادن اسب بلند كردن بند به اسب كمك ميكند. بين 5 تا 10 دور چهار نعل در اين درس كافي است. چند گام جمع روي دايره خيلي بيشتر از چهار نعل طولاني به اسب كمك ميكند. پس از چهار نعل اسب را به يورتمه انداخته و به دنبال آن قدم. پس از اتمام تمرين من بغل بندها را برميدارم.

زماني به اهداف خود در تمرينهاي تسمهگردان رسيدهايم، كه اسب با قبول تماس بغل بندها با سر و گردن كشيده و به طرف پائين، قدم، يورتمه و چهارنعل برود. زماني كه تمرينها را گام به گام انجام دهيم به آساني متوجه ميشويم صرف وقت چه نقش بسزائي ايفا ميكند.

اسب جوان در حال تسمه گردان با گام يورتمه ، تسمه رابط مربي با اسب است ، در حاليکه بغل بندها سرو گردن اسب را به جلوتر و پائين تر مي کشند .

تکنيک هاي سوارکاري

تصور ذهني غلط يا ناقص از اصول پايه اي علم سوارکاري علت وجود بيشتر مشکلات تکنيکي در اين رشته مي باشد.

متاسفانه مطالبي را که گاها" به صورت تئوري در کتابهاي سواري کلاسيک مطالعه مي نماييم هيچ گاه راهي به تمرينات عملي پيدا نمي کند و تنها در حد يک نوشتار در ذهن نقش مي بندد بدون اينکه در ميدان عمل آنها را تجربه

نماييم.قابل توجه است که اين موضوع تنها منحصر به سطوح ابتدايي نمي باشد و در صورت عدم تصحيح مي توان در سطوح بالاي سوارکاري هم شاهد آن بود.

** توازن صحيح عامل بکارگيري عضلات پشت اسب مي باشد.

از ديگر مشکلات رايج مي توان به عدم قرارگيري صحيح قسمتهاي مختلف بدن سوارکار بر روي اسب و همچنين عدم توازن سوار اشاره نمود. 

خط عمودي را فرض کنيد که از سر تا پايين پاشنه سوار وصل شده باشد، شانه ها مي بايستي مستقيما بالاي نشيمن يا مفصل لگني قرار گيرد، همينطور پاشنه ها کشيده به سمت پايين و در زيرنشست سوار، سر بدون ايجاد 

هيچگونه سنگيني، مستقيم و در حالت طبيعي خود قرار مي گيرد. 

بدون رعايت کامل اين خط عمود (شانه، نشست و پاشنه) و به دنبال آن ايجاد توازن و تعادل با اسب تقريبا مي توان گفت که درگيرکردن عضلات پشت اسب غير ممکن خواهد بود. 

از اين مي توان شاهد اهميت (توازن) در سوارکاري بود که: اگر سوارکار تنها چند درجه از خط عمود فرضي به جلو متمايل گردد، عضلات کمر اسب از کار افتاده و از حالت فعال خود خارج مي شود. 

در اين صورت اثر نشست سوار بي مصرف يا به عبارت ديگر بي تاثير خواهد بود. لذا بکارگيري عضلات کمر اسب اصلي ساختاري و پايه اي است.

مشکل ديگري که مستقيما" با توازن ارتباط دارد، زماني است که ساق سوار از خط عمود گذشته و به جلو متمايل مي شود.

اين گونه قرارگيري ساق هم باعث از کار افتادن کمر اسب شده و ناخواسته نشست اسب را از حالت انعطاف پذيري خارج و با هرگام ضربه اي از طرف نشست سوار به کمر اسب وارد مي گردد که خود سبب ايجاد انقباض عضلات 

کمر خواهد شد. 

از سوي ديگر اسب براي مقاومت در برابر ضربات ناشي از نشست سوار مجبور به ايجاد حالت انقباض و سفت کردن عضلات اين ناحيه است.

اين حالت عامل ايجاد تناقص درروند آموزشي و يادگيري اسب شده و به جاي اينکه شاهد ايجاد حالت نرمي و انعطاف در تمام بدن اسب باشيم دقيقا عکس اين قضيه را تجربه خواهيم نمود. 

عدم انعطاف پذيري و قبول اثرات سوارکار نتيجه به وجود آمدن اين حالت است و همانطور که بيان شد در صورت عدم تصحيح مي تواند تا سطوح بالاتر هم ادامه يابد.
راهکارهاي آموزشي:

ايجاد حالت انعطاف پذيري و نرمش هر چه بيشتر در قسمت قفا (محل اتصال سر و گردن) داراي اهميت فوق العاده اي است يعني زماني که اسب به دهنه است نبايد هيچگونه حالت مقاومت در 

اين ناحيه حس شود.

بنابراين زماني که قفا از هرگونه اتقباض آزاد گرديد، اسب مي تواند کمر خود را بالا کشيده و در حالت اصطلاحا" گردتري قرار گيرد. 

در اين موقيعت عملا" شاهد بالا رفتن کيفيت تحرک و تعليق در گامها خواهيم بود. 

در اين مرحله اسب قادر خواهد بود تا پاهاي عقب را بيشتر به زير کشيده و به مرکز ثقل خود نزديک کند و نتيجتا" وزن خود را بهتر قبول کرده و آن را راحت تر به سمت جلو حمل مي نمايد. 

همانطور که قبلا اشاره گرديد در اين هنگام شاهد گامهايي موزون تر و تعليق و تحرکي بالاتر خواهيد بود، احساس تعادل را کاملا حس مي کنيد، اسب به دهنه است و قسمت خلفي يا موتور اسب 

با انرژي بالا جهت يک سواري کاملا" لذت بخش در حال حرکت است.

دقيقا عکس اين قضيه نيز صادق است: زماني که عضلات کمر اسب به هر دليلي سفت و منقبض مي شود، سر اسب بالا آمده و ديگر به دهنه نمي ماند.

گامها از حالت روان خارج شده و حالت خشن تري به خود مي گيرد. پاهاي عقب گامهاي کوتاهتري را طي مي نمايند و به طور کلي شاهد بي نظمي بيشتري در طرز حرکت اسب خواهيم بود. 

همچنين سوار نشستي سخت تر، نا موزون تر و بي تعادل تري را تجربه مي کند.

به کار گيري عضلات کمر اسب بطور کامل ارتباط مستقيم دارد با نشست و محل قرارگيري قسمتهاي مختلف بدن سوارکار.

** پنجه هاي رو به خارج باعث ايجاد اثرهاي نامشخص و نامفهوم براي اسب مي گردد.

تعداد زيادي از سوارکاران با پنجه هاي رو به خارج سواري مي کنند. 

اين حالت قرارگيري پنجه ها بر نحوه قرارگيري ساق سوار بر پهلوهاي اسب تاثير خواهد گذاشت و باعث ايجاد فشاري دايم ، چه به صورت عمدي يا غير عمدي بر پهلوي اسب مي گردد .

از آنجايي که روش تعليم اسب از طريقي کاملا سياه و سفيد يا تشويق و تنبيه انجام مي پذيرد، وجود اين فشار ممتد باعث عدم درک واضح از طرف اسب خواهد شدو زماني که سوار براي اجراي يک اثر مجبور به ايجاد فشار توسط 

ساق خود بر پهلوهاي اسب است احساس مي کند که اسب به اثر بي توجهي نشان ميدهد يا به عبارتي پاسخ اثر را نمي دهد.

** پاي داخل به دست جلوي خارج: تعدادي ديگر از سوارکاران را مي بينيم که به نظر مي آيد هيچگونه هماهنگي بين سوار و اسب قابل مشاهده نيست. معمول"ا دليل، آن است که اسب به دست جلوي خارج تکيه ندارد. 
راهکارهاي آموزشي: 

1- بر روي يک دايره بيست متري و با گام قدم شروع به حرکت نماييد. مطمئن شويد که اسب از کمر خود به خوبي استفاده مي نمايد. سپس تماسي ثابت با دست جلوي خارج برقرار کنيد.

پاي خارج خود را کمي به عقب آورده و توسط ساق داخل سعي کنيد بدن اسب را به سمت خارج از دايره برانيد.
2- قسمت قدامي اسب را به سمت مرکز دايره نزديکتر کنيد يا به عبارتي توسط دست جلوي داخل حالت خميدگي به سمت داخل را در ناحيه سروگردن ايجاد نماييد. 

نکته: خط دايره بيست متري را دنبال کرده و سعي کنيد انداره اين دايره ثابت بماند و کاملا حالت مدور حفظ شود.
3- در صورتي که اسب به خوبي به دست جلوي خارج تکيه نمايد، هنگامي که تماس دست جلوي داخل را براي چند لحظه قطع نماييد، همچنان مشاهده مي کنيد که اسب حالت به دهنه و گرد خودرا حفظ مي نمايد.

اسب مان را برای سوارکاری آماده کنیم

آماده شدن برای سواری کمی وقت می برد، حتی اگر بخواهید در یک بعد از ظهر دلنشین در باشگاه سواری کنید. اسب تان باید خوب قشو شده باشد و آماده سوار شدن باشد. و بعد از اینکه سواری تان تمام شد باز هم کارتان تمام نشده، چون در این زمان اسب نیاز به مراقبت های بیشتر دارد. در اینجا مراحلی که باید انجام دهید را مرور می کنیم:

1. اسب تان را از باکس بیرون بیاورید، ببندید و او را قشو کنید. اگر فصل بهار است و موهای اسب تان می ریزد از برس مخصوص برای پاک کردن آن از بدن اسب تان استفاده کنید. برس را در جهت موها بکشید. هر چند ثانیه باید کار را متوقف کنید و برس را از موهای کنده شده تمیز کنید. این برس مخصوص را در قسمت های سر و پاها به کار نبرید، و در قسمت های استخوانی بدن اسب آن را خیلی آرام روی موها بکشید. از این نوع برس فقط در فصل برها استفاده می شود که موهای بدن اسب پرپشت و در حال ریزش است.

 

 

2. از شانه قشوی پلاستیکی (نه فلزی) استفاده کنید. آن را به شکل دایره وار روی بدن اسب حرکت دهید و موهای شل و گرد و خاک را از بدنش بزدایید. این کار باعث می شود ماهیچه های اسب هم ماساژ داده شود. شانه را روی ماهیچه های بزرگ مثل پشت ران محکم تر بکشید. ماساژ را تا نواحی استخوانی مثل پاها و ستون فقرات هم ادامه بدهید. وقتی به قسمت سر اسب رسیدید شانه را آرام و فقط روی مرکز پیشانی اش بکشید.

3. از برس سفت برای برطرف کردن موها و گرد و خاکی که با شانه به سطح پوست بدن اسب آمده استفاده کنید. باز هم باید در نواحی استخوانی برس را آرام بکشید. از برس سفت در ناحیه سر استفاده نکنید. از برس نرم می توانید برای کل بدن و سر اسب استفاده کنید.

4. سم های اسب را تمیز کنید. برای این کار باید پای اسب را بالا بگیرید و کثیفی ها و خرده سنگ ها را از داخل نعل و سمش دربیاورید. اگر در این کار تجربه کافی ندارید هرگز آن را انجام ندهید. می توانید کنار یک سوارکار ماهرتر با این کار آشنا شوید.

 

 

5. از شانه مخصوص برای شانه و تمیز کردن یال و دم اسب استفاده کنید. از محل رویش موها شروع کنید و آرام به سمت انتها بروید. موقع شانه کردن دم اسب، نباید پشت اسب بایستید، چون اسب نمی تواند آن قسمت را ببیند، و ممکن است لگد بخورید. در عوض، دمش را در دست بگیرید و درحالیکه کنار اسب ایستاده اید آن را شانه کنید.

6. در هنگام انجام این تمیزکاری ها، بدن اسب را از نظر وجود کبودی، تورم یا هر علامت غیرعادی دیگری بررسی کنید. عقب بایستید و به کل بدن اسب نگاه کنید. اگر در پاها یا محل قرار دادن زین و افسار زخم خاصی مشاهده کردید نباید با این اسب به سواری بروید. اگر زخم یا بریدگی یا تورم جزئی ست و در جای دیگری از بدن اسب قرار دارد، می توانید سوارش شوید و بعدا به زخم کوچکش رسیدگی کنید.

7. نگاهی سریع به لوازم اسب تان بیندازید. اگر لوازم اسب تان مثل زین، افسار، رکاب و ... خرابی یا پارگی خاصی دارد بهتر است به فکر لوازم جدید باشید.
بعد از انجام این مراحل نوبت به مجهز کردن اسب به لوازم می شود که در قسمت های بعد به آن خواهیم پرداخت.

تحرك‌ اسب‌ در گام‌های‌ سه‌ گانه‌

با رسیدن به مرحله ای از آموزش که در آن اسب‌ انعطاف‌پذیر شده‌، حركتش‌ آهنگین‌ است‌. مستقیم‌ حركت‌ می‌كند و به‌ اصلی‌ترین‌ هدف‌ تربیت‌ یعنی‌ تحرك‌ دست‌ پیدا كرده‌ایم‌. تنها مسئله‌ای‌ كه‌ باقی‌مانده‌، پی‌ بردن‌ به‌ میزان‌ توانایی‌ طبیعی‌ اسب‌ است‌. هیچگاه‌ نباید خیالاتی‌ شویم‌ - هیچ‌ اسبی‌ در هر سه‌ گام‌ كامل‌ نیست‌ و بستگی‌ به‌ قواره‌ و خصوصیات‌ اخلاقی‌ او دارد. بعضی‌ از اسب‌ها در یورتمه‌ ضعیف‌اند و برخی‌ دیگر در قدم‌ و یا چهار نعل‌. مربی‌ خبره‌ به‌ هنگام‌ مشاهده‌ حركت‌ آزادانه‌ اسب‌ به‌ نكات‌ قدرت‌ و ضعف‌ او پی‌ می‌برد. و همین‌ مربی‌ خبره‌ می‌داند كه‌ چگونه‌ می‌تواند با بهره‌برداری‌ از امكانات‌، حركت‌ اسب‌ در هر گام‌ را بهبود ببخشد. با استفاده‌ از اصول‌ من‌ اسب‌هایی‌ را تربیت‌ كرده‌ام‌ كه‌ در ابتدا ناامیدكننده‌ به‌ نظر می‌رسیدند. چنانچه‌ اسبی‌ به‌ درستی‌ آموزش‌ ببیند از شوِق او به‌ آموختن‌ و میل‌ به‌ انجام‌ تمرینات‌ شگف‌زده‌ خواهید شد. 


بهبود حركت‌ یورتمه‌ 
یورتمه‌ حركتی‌ دومرحله‌ای‌ و در طول‌ آموزش‌ اصول‌ اولیه‌، گام‌ اصلی‌ تمرین‌ها است‌. حركت‌ دو مرحله‌ ساده‌ترین‌ نوع‌ حركت‌ برای‌ اسب‌ است‌. یورتمه‌ چهارنوع‌ است‌: كار، جمع‌، متوسط‌ و كشیده‌. در طول‌ آموزش‌ اصول‌ اولیه‌ بیشتر از یورتمه‌ كار و متوسط‌ استفاده‌ می‌شود. یورتمه‌ كار یورتمه‌ طبیعی‌ است‌ با این‌ تفاوت‌ كه‌ سوار خواستار طراوت‌ همراه‌ با فعالیت‌ بیشتری‌ از تحرك‌ طبیعی‌ در قسمت‌ عقب‌ خواهد بود. و اسب‌ با اثرهای‌ ملایم‌ حركت‌ به‌ جلو، مشتاقانه‌ به‌ كار كشیده‌ می‌شود. 
این‌ روند طبیعی‌ پیشبرد برنامه‌ است‌. ولی‌ اسب‌هایی‌ از قبیل‌ تاروبردها بیش‌ از حد فعالند. به‌ هنگام‌ كار با این‌ نوع‌ اسب‌ها سوار می‌بایست‌ بدون‌ ناراحت‌ كردن‌ اسب‌، فقط‌ سعی‌ در حفظ‌ آهنگ‌ حركت‌ داشته‌ باشد. سوار باید فقط‌ سعی‌ كند اسب‌ را آرام‌ كند و بهترین‌ وسیله‌ برای‌ این‌ كار، كاوالتی‌ است‌. حركت‌ روی‌ كاوالتی‌ با یورتمه‌ كار آزاد است‌. 
در این‌ حالت‌ پاهای‌ اسب‌ باید دست‌های‌ او را تعقیب‌ كند - حركت‌ باید مستقیم‌ باشد. اگر سواری‌ به‌ صورت‌ گروهی‌ است‌ تنظیم‌ فواصل‌ كاوالتی‌ها مشكل‌ است‌ چرا كه‌ طول‌ گام‌های‌ اسب‌ها با هم‌ فرِ می‌كنند. بهتر است‌ در این‌ مرحله‌ كار انفرادی‌ باشد. 
برای‌ تنظیم‌ گام‌های‌ اسب‌ پیشنهاد می‌كنم‌ گاهی‌ با اسب‌ در گروه‌ كار كنید به‌ شرطی‌ كه‌ سوار خبره‌ای‌ براسب‌ سوار و اسب‌ جلوئی‌ هم‌ با تجربه‌ باشد. 
نمایش‌ مراحل‌ حركت‌ یورتمه‌ 
اسب‌ جوان‌ در حال‌ حركت‌ با گام‌ یورتمه‌ در حالت‌ تعادل‌ 
توسعه‌ تحرك‌ در گام‌ یورتمه‌ بخشی‌ از برنامه‌ آموزشی‌ است‌. در شروع‌ اسب‌ را با دستجلوی‌ آزاد گرم‌ می‌كنیم‌ تا این‌ كه‌ منظم‌ حركت‌ كرده‌، نرم‌ شود. سپس‌ با دستجلوی‌ آزاد مدت‌ كوتاهی‌ استراحت‌ می‌دهیم‌. شروع‌ درس‌ با كوتاه‌ كردن‌ دستجلو، گره‌ به‌ گره‌ است‌ تا تماس‌ كامل‌ با دهان‌ اسب‌ برقرار شود. اسب‌ را در حالی‌ كه‌ به‌ همان‌ صورت‌ گفته‌ شده‌ به‌ دهانه‌ كرده‌ایم‌ به‌ یورتمه‌ می‌اندازیم‌. تا این‌ قسمت‌ از آموزش‌، سوار یورتمه‌ آزاد می‌رفته‌ در حالیكه‌ در این‌ مرحله‌ برای‌ استفاده‌ بیشتر از اثر نشیمن‌، باید یورتمه‌ نشسته‌ كار كند. بقیه‌ تمرین‌ تابع‌ برنامه‌ای‌ است‌ كه‌ برای‌ آن‌ روز تدوین‌ شده‌ است‌. در هفته‌های‌ اول‌ تمرین‌ با اسب‌ جوان‌ نباید از یورتمه‌ نشسته‌ استفاده‌ شود و باید آن‌ قدر صبر كنیم‌ تا عضلات‌ پشت‌ او قوی‌ شوند. دقت‌ كنیم‌ كه‌ یورتمه‌ متوسط‌ را خیلی‌ زود شروع‌ نكنیم‌. این‌ حركت‌ زمانی‌ در برنامه‌ گنجانده‌ می‌شود كه‌ اسب‌ خود و سوار را راحت‌تر حمل‌، و در یورتمه‌ نشسته‌ نیم‌ توقف‌ را اجرا كند. برای‌ شروع‌ بهتر است‌ فقط‌ از اسب‌ بخواهیم‌ با گام‌ یورتمه‌ كار و شاداب‌تر حركت‌ كند. در آخر تمرین‌، در حال‌ یورتمه‌ آزاد در طول‌ خط‌ حصار می‌توان‌ از اسب‌ خواست‌ كمی‌ یورتمه‌ را بلندتر كند. این‌ تمرین‌ را «كشیده‌تر شدن‌» گام‌ها در یورتمه‌ نامند و در اثر فعال‌ شدن‌ قسمت‌ عقب‌ قابل‌ اجرا است‌. دقت‌ خواهیم‌ كرد اسب‌ گام‌هایش‌ را تند نكند. اگر این‌ اتفاِ افتاد با یك‌ یا دو نیم‌ توقف‌ اسب‌ را به‌ گام‌ قبلی‌ برگردانده‌ و تمرین‌ را دوباره‌ از سرمی‌گیریم‌. می‌توانیم‌ چندین‌ بار این‌ تمرین‌ را تكرار كنیم‌ تا متوجه‌ شویم‌، اسب‌ مقصود ما را نمی‌فهمد كه‌ گام‌ را تند می‌كند، یا این‌ كه‌ عضلات‌ به‌ اندازه‌ كافی‌ برای‌ كشیدن‌ گام‌ها قوی‌ نشده‌اند. 
«یورتمه‌ فعال‌ و كشیده‌تر» اسب‌ جوان‌ در پایان‌ یكی‌ از تمرین‌ها، حالت‌ صحیح‌ سرو گردن‌ تحرك‌ كافی‌، قسمت‌عقب‌ اسب‌ هنوز به‌ اندازه‌ كافی‌ پایین‌ نیفتاده‌ است‌ 
«یورتمه‌ فعال‌ و كشیده‌تر» اسب‌ جوان‌ 5 ساله‌ در پایان‌ آموزش‌ اولیه‌ اصولی‌. 
تحرك‌ عالی‌ و قسمت‌ عقب‌ كاملاً فعال‌ است‌ 
آزاد كردن‌ دستجلو، دلیل‌ آرامش‌ كامل‌ عضلانی‌ و روانی‌ است‌ 
درخواست‌ كشیدن‌ گام‌ ریسك‌ است‌ و سوار باید احساس‌ كند كه‌ چه‌ اندازه‌ بیشتر و یا كمتر باید از اسب‌ بخواهد. 
تمرین‌ گام‌ كشیده‌تر، با آزاد كردن‌ تدریجی‌ دستجلو - به‌ صورتی‌ كه‌ دستجلوها در دستان‌ لیز بخورند - و شروع‌ حركت‌ دوره‌، در حالی‌ تمام‌ می‌شود كه‌ به‌ اسب‌ اجازه‌ می‌دهیم‌ هرچقدر بخواهد دستجلو را كشیده‌ سر را پایین‌ بیاندازد. اسبی‌ كه‌ مدتی‌ به‌ دهنه‌ بوده‌ است‌ نیاز دارد مدتی‌ سر و گردن‌ را بكشد تا عضلاتش‌ استراحت‌ كند. نحوه‌ كشیدن‌ سر و گردن‌ اسب‌ به‌ ما می‌گوید كارمان‌ درست‌ بوده‌ یا نه‌؟ اگر اسب‌ سروگردن‌ را به‌ جلو و پایین‌ بكشد، به‌ عبارت‌ دیگر عقب‌ خود را گرد و نرم‌ كند، كار ما راضی‌ كننده‌ بوده‌ و اگر فقط‌ سر را پایین‌ انداخته‌ و سرو گردن‌ را به‌ جلو و پایین‌ نكشد كار غلط‌ بوده‌ است‌، 
یعنی‌ سوار در طول‌ تمرین‌ از راندن‌ اسب‌ به‌ جلو در حالی‌ كه‌ دستجلوها با آبخوری‌ در تماس‌ بوده‌ غفلت‌ كرده‌ و عقب‌ اسب‌ خشك‌ باقی‌ مانده‌ است‌. روز بعد سوار باید دقت‌ كند اسب‌ را در حالی‌ كه‌ به‌ دهنه‌ است‌ به‌ جلو براند. اگر اسب‌ سعی‌ می‌كند كه‌ دستجلو را از سوار بگیرد، دلیلش‌ این‌ است‌ كه‌ سوار با خشونت‌ دستجلوها را به‌ عقب‌ كشیده‌ است‌ پس‌ از آزاد كردن‌ دستجلو می‌توان‌ تمرین‌ را تمام‌ كرد و یا پس‌ از استراحتی‌ كوتاه‌ تمرین‌ را در چهارنعل‌ ادامه‌ داد. 
یورتمه‌ متوسط‌ 
یورتمه‌ متوسط‌، حركت‌ پیشرفته‌ یورتمه‌ فعال‌ و كشیده‌تر است‌ و علامت‌ آن‌ شلنگ‌های‌ آهنگین‌ و كشیدگی‌ بیشتر قواره‌ اسب‌ است‌. 
اسب‌ اندام‌ خود را بیشتر كشیده‌ و با هر شلنگ‌ مسافت‌ بیشتری‌ طی‌ می‌كند. تحرك‌ به‌ وسیله‌ عقب‌ فعال‌ - كپل‌های‌ كشیده‌، زانو و مفصل‌ خرگوشی‌ - تولید می‌شود. تحرك‌ ایجاد شده‌ از قسمت‌ عقب‌، اسب‌ را به‌ جلو هدایت‌ می‌كند. هرچه‌ تحرك‌ بیشتر باشد تعلیق‌ اسب‌ بیشتر است‌. سر بالاتر قرار می‌گیرد در حالی‌ كه‌ پوزه‌ كمی‌ جلوتر از خط‌ عمود است‌. حال‌ وارد مرحله‌ درساژ پیشرفته‌ می‌شویم‌. 
یورتمه‌ كشیده‌ 
كشیده‌تر شدن‌ گام‌ها در یورتمه‌ نیازمند مقدار بیشتری‌ تجمع‌ و آموزش‌ است‌. منطق‌ حكم‌ می‌كند در مرحله‌ آموزش‌ اصول‌ مقدماتی‌، با اسب‌ جوان‌ یورتمه‌ كشیده‌ تمرین‌ نكنیم‌. یورتمه‌ كشیده‌، حد نهایت‌ حركت‌ در گام‌ یورتمه‌ و نمایش‌ دهنده‌ بالاترین‌ درجه‌ تحرك‌، قدرت‌ و تأثیر اثرات‌ سوار برای‌ حركت‌ به‌ جلوست‌. این‌ حركت‌ اوج‌ نتیجه‌گیری‌ از تمرین‌های‌ برنامه‌ریزی‌ شده‌ و آموزش‌ ژیمناستیكی‌ اسب‌ است‌.
یورتمه‌ جمع‌ 
یورتمه‌ جمع‌ گام‌ دیگری‌ است‌ كه‌ آن‌ را در تمرین‌های‌ اولیه‌ اسب‌ جوان‌ نمی‌گنجانیم‌. این‌ درس‌ در انتهای‌ برنامه‌ تربیت‌ اصولی‌ اسب‌ جوان‌ تدریس‌ می‌شود. این‌ حركت‌ نیاز به‌ انعطاف‌پذیری‌ و تجمع‌ دارد. در آموزش‌ اصول‌ اولیه‌ ما فقط‌ نیاز به‌ آن‌ مقداری‌ از تجمع‌ داریم‌ كه‌ بوسیله‌ نیم‌ توقف‌ ایجاد می‌شود. مهم‌ این‌ است‌ كه‌ در این‌ مرحله‌ پس‌ از نیم‌ توقف‌، بلافاصله‌ با فشار ساِ و اثرنشیمن‌ اسب‌ مجدداً به‌ جلو رانده‌ شود. این‌ تمرین‌ به‌ مراتب‌ بیشتر از یورتمه‌ جمع‌ همراه‌ با كوتاه‌ كردن‌ شلنگ‌ها، به‌ پرورش‌ عضلات‌ اسب‌ كمك‌ می‌كند. در یورتمه‌ جمع‌ دست‌ و پاها بیشتر از زمین‌ فاصله‌ می‌گیرند. شلنگ‌ها جمع‌تر است‌، كپل‌های‌ اسب‌ افتاده‌ترند و سر و گردن‌ افراشته‌تر. 
بهبود حركت‌ چهار نعل‌ 
چهار نعل‌ گامی‌ است‌ پرش‌ مانند، سه‌ مرحله‌ای‌ و سریعترین‌. دست‌ها و پاهای‌ اسب‌ در سه‌ مرحله‌ روز زمین‌ قرار می‌گیرند و مرحله‌ چهارم‌ تعلیق‌ است‌ كه‌ هرچهار دست‌ و پا در زمانی‌ كوتاه‌ روی‌ هوا قرار دارند. 
مراحل‌ حركت‌ چهار نعل‌ به‌ دست‌ راست‌ 
مراحل‌ حركت‌ چهار نعل‌ عبارتند از: 
1- پای‌ خارج‌ 2- اریب‌ خارج‌ 3- دست‌ داخل‌ 4- تعلیق‌ 
از این رو که صدای ضربات دومین مرحله - اریب خارج - در گام چهار نعل به وضوح شنیده نمی شود آن را گامی 5 مرحله ای به حساب می آورند . انواع چهار نعل عبارت است از : جمع ، کار ، متوسط و کشیده . 
چنانچه آهنگ حرکت چهار نعل به هم بخورد ، همچنان که در چهار نعل کوتاه این اشتباه اتفاق می افتد چهار نعل پنج مرحله ای می شود که مراحل آن عبارتند از : 
1- پای خارج 2- پای داخل 3- دست خارج 4- دست داخل 5- تعلیق . 
چهار نعلی‌ صحیح‌ اجرا می‌شود كه‌ سه‌ جای‌ مشخص‌ سم‌ روی‌ زمین‌ از خود باقی‌ بگذارد و زمان‌ تعلیق‌ مشخصی‌ داشته‌ باشد .برای‌ حركت‌ چهار نعل‌ زنده‌ و طبیعی‌ نیاز به‌ تحرك‌ داریم‌. در بخش‌های‌ قبلی‌ آموزش‌ چهار نعل‌ گنجانده‌ نشده‌ بود و تا زمانی‌ كه‌ اسب‌ در گام‌ یورتمه‌ به‌ اثرهای‌ سوار جواب‌ نداده‌، نباید اجرای‌ آن‌ از اسب‌ خواسته‌ شود. واضح‌ است‌ كه‌ اگر اسب‌ چه‌ در محوطه‌ تمرین‌ و چه‌ در صحرا نیاز به‌ حركت‌ چهار نعل‌ داشته‌ باشد مانع‌ او نمی‌شویم‌. از طرف‌ دیگر نباید او را مجبور كنیم‌ با گام‌ چهار نعل‌ حركت‌ كند، چرا كه‌ بیشتر اسب‌ها خود را در گام‌ یورتمه‌ راحت‌تر حمل‌ می‌كنند. از طرف‌ دیگر می‌بایست‌ اسب‌ را با اثرهای‌ چهارنعل‌ آشنا كنیم‌ تا گام‌ یورتمه‌ را تند نكند كه‌ ما مجبور شویم‌ برای‌ اصلاح‌ حركت‌ دستجلوها را بكشیم‌. 
چهار نعل‌ چگونه‌ اجرا می‌شود؟ 
دوره‌ای‌ با قطر زیاد در گام‌ یورتمه‌ را شروع‌ كرده‌ در قوس‌ مماس‌ با خط‌ حصار نیم‌ توقف‌ می‌دهیم‌. سوار بیشتر وزن‌ را روی‌ باسن‌ داخل‌ می‌اندازد و تا كپل‌ داخل‌ اسب‌ را به‌ جلو براند و وزن‌ بیشتری‌ روی‌ ركاب‌ داخل‌ می‌افتد. دستجلوی‌ داخل‌ تماس‌ بیشتری‌ برقرار كرده‌، هر دو ساِ، ساِ داخل‌ چهار انگشت‌ پشت‌ تنگ‌ و ساِ خارج‌ یك‌ وجب‌ عقب‌تر، هماهنگ‌ با نشیمن‌ داخل‌ در حالی‌ كه‌ عضلات‌ كمر منقبض‌ شده‌اند، فشار می‌آورند. در حالی‌ كه‌ دستجلوی‌ داخل‌ در همین‌ حال‌ كمی‌ آزاد می‌شود، حركت‌ یا گام‌ چهارنعل‌ در مدت‌ طولانی‌ اشتباه‌ است‌ و اگر اسب‌ هنوز در متعادل‌ شدن‌ مشكل‌ دارد خطر آن‌ زیاد است‌. بنابراین‌ یك‌ یا دو دوره‌ چهارنعل‌ كافی‌ است‌، و با قطع‌ اثر چهار نعل‌ اجازه‌ خواهیم‌ داد اسب‌ به‌ یورتمه‌ بیفتد. در اولین‌ تمرین‌ چند گام‌ یورتمه‌ و سپس‌ قدم‌ و آزاد كردن‌ دستجلوها، نوازش‌ اسب‌ و ادامه‌ تمرین‌. در آخرین‌ تمرین‌ها چند بار انتقال‌ از چهار نعل‌ به‌ یورتمه‌ را تمرین‌ می‌كنیم‌. 
در تمرین‌ چهارنعل‌ از تمام‌ محوطه‌ تمرین‌ استفاده‌ كنید اثرهای‌ چهارنعل‌ را قاطعانه‌ به‌ اجرا گذارده‌، اسب‌ را به‌ جلو برانید. اگر اسب‌ جوان‌ روی‌ دست‌ غلط‌ به‌ چهارنعل‌ افتاد تعجب‌آور نیست‌. بیشتر اسب‌ها یك‌ طرفشان ضعیف‌تر از طرف‌ دیگر است‌. طبیعی‌ است‌ كه‌ اسب‌های‌ جوان‌ به‌ دلیل‌ كجی‌ طبیعی‌ و قوی‌تر بودن‌ پای‌ چپ‌ وزن‌ بیشتری‌ را روی‌ این‌ قسمت‌ تحمل‌ كرده‌ و راحت‌تر روی‌ پای‌ چپ‌ چهارنعل‌ بروند. 
بنابراین‌ قبل‌ از شروع‌ تمرین‌ چهارنعل‌، با استفاده‌ از اثرهای‌ جانبی‌ در پی‌ رفع‌ مشكل‌ سمت‌ ضعیف‌تر برمی‌آئیم‌. خودمان‌ هم‌ باید مطمئن‌ شویم‌ كه‌ اثرها را به‌ درستی‌ به‌ اجرا گذارده‌ایم‌. هرچه‌ آموزش‌ پیشرفت‌ می‌كند اثرها ساده‌تر می‌شود تا جائی‌ كه‌ فقط‌ با اثر ملایم‌نشیمن‌، اسب‌ به‌ چهارنعل‌ می‌افتد. 
از آنجا كه‌ نقصیه‌ كجی‌ اسب‌ در چهار نعل‌ به‌ مراتب‌ بیشتر از یورتمه‌ خودنمائی‌ می‌كند بنابراین‌ فشار ساِ داخل‌ به‌ محض‌ به‌ چهار نعل‌ افتادن‌ اسب‌ نقش‌ به‌ سزائی‌ ایفاء می‌كند. 
تمرین‌ طولانی‌ چهارنعل‌ اصلاح‌ كننده‌ گام‌ چهارنعل‌ نیست‌. اسب‌ خسته‌ می‌شود تحركش‌ را از دست‌ می‌دهد و قسمت‌ عقب‌ او از كنترل‌ خارج‌ می‌شود. تجربه‌ نشان‌ داده‌ بهترین‌ روش‌ بهبود گام‌ چهارنعل‌ دوره‌ رو و انتقال‌ از یورتمه‌ به‌ چهارنعل‌ و از چهار نعل‌ به‌ یورتمه‌ به‌ تناوب‌ است‌. 
آموزش‌ اسب‌ هنوز آنقدر پیشرفته‌ نشده‌ كه‌ از نیم‌ توقف‌ برای‌ بهبود گام‌ استفاده‌ كنیم‌. پیشرفت‌ تجمع‌ تا آنجا كه‌ بتوان‌ از قدم‌ به‌ چهار نعل‌ و برعكس‌ را بطور صحیح‌ به‌ اجرا بگذاریم‌ نشانه‌ رسیدن‌ وضعیت‌ اسب‌ به‌ نقطه‌ دلخواه‌ است‌. این‌ روش‌ بهبود حركت‌ چهارنعل‌ است‌ كه‌ در تمرین‌ پرش‌ و صحرائی‌ به‌ كمك‌ ما می‌آید. 
تمرین‌ چهار نعل‌، اسب‌ كاملاً متعادل‌ است‌، ساِ داخل‌ سوار كمی‌ عقب‌تر قرار گرفته‌. 
چهارنعل‌ متوسط‌ 
وقتی‌ در یورتمه‌ كار اسب‌ انعطاف‌پذیری‌ نشان‌ داد و به‌ راحتی‌ حفظ‌ تعادل‌ كرد، می‌توانیم‌ در خط‌ طولی‌ حصار تمرین‌ چهارنعل‌ متوسط‌ را شروع‌ كنیم‌. از اسب‌ خواسته‌ می‌شود با شلنگ‌های‌ جهنده‌ مسافت‌ بیشتری‌ را طی‌ كند. شلنگ‌ها خزنده‌ نیستند بلكه‌ اسب‌ با كپل‌های‌ پایین‌ افتاده‌ به‌ صورتی‌ حركت‌ می‌كند كه‌ گویی‌ از تپه‌ای‌ كوچك‌ بالا می‌رود. 
دست‌ یابی‌ به‌ این‌ حركت‌ مستلزم‌ به‌ كارگیری‌ نشست‌ كامل‌ است‌. می‌توان‌ از نشست‌ سبك‌تر استفاده‌ كرد، به‌ خصوص‌ به‌ هنگام‌ كار در صحرا كه‌ جلوی‌ اسب‌ پایین‌تر قرار می‌گیرد. این‌ نشست‌ برای‌ اصلاح‌ نقائص‌ عضلات‌ پشت‌ اسب‌ پیشنهاد می‌شود در باشگاه‌ سنت‌ جورج‌ مونستر آلمان‌، میدانی‌ خاص‌ تعبیه‌ شده‌ كه‌ می‌توان‌ بدون‌ هیچ‌ گونه‌ دخالتی‌ اسب‌ را روی‌ خط‌ مستقیم‌ چهارنعل‌ داد. 
تجربه‌ به‌ من‌ نشان‌ داده‌ كه‌ با تمرین‌ روی‌ خطوط‌ مستقیم‌، گام‌ یورتمه‌ و چهارنعل‌ اسب‌ را می‌توان‌ هرچه‌ بیشتر بهبود بخشید. هرچه‌ حركت‌ اسب‌ طبیعی‌تر باشد راحت‌تر می‌توان‌ با او كنار آمد. 
چهارنعل‌ كشیده‌ 
این‌ حركت‌ را می‌توان‌ در صحرا با نیم‌ نشست‌ یا نشست‌ سبك‌ با تمایل‌ به‌ جلو تمرین‌ كرد. در این‌ مرحله‌، شروع‌ آموزش‌ چهارنعل‌ كشیده‌ هنوز برای‌ اسب‌ زود است‌. 
چهارنعل‌ جمع‌ 
چهارنعل‌ جمع‌ هم‌ نمی‌تواند در برنامه‌ آموزش‌ اسب‌ جوان‌ گنجانده‌ شود. در آزمون‌های‌ پیشرفته‌ این‌ حركت‌ از اسب‌ خواسته‌ می‌شود. 
برای‌ آزمایش‌ خود تحركی‌ اسب‌ می‌توان‌ دست‌ها را همراه‌ با دستجلو و در وسط‌ گردن‌ اسب‌ قرار داد این‌ تمرین‌ بیشتر در چهارنعل‌ انجام‌ می‌شود ولی‌ می‌توان‌ در یورتمه‌ هم‌ انجام‌ داد. 
بهبود حركت‌ چهارنعل‌ متوسط‌، قواره‌ اسب‌ كشیده‌تر، شلنگ‌ها طولانی‌تر و رو به‌ بالاقرار دادن‌ دست‌ها همراه‌ با دستجلو روی‌ گردن‌ اسب‌ در چهارنعل‌، وضعیت‌ حركت‌ اسب‌ تغییر نكرده‌ است‌. (خود تحركی‌) 
بعضی‌ آزمون‌ها این‌ حركت‌ گنجانده‌ می‌شود. در این‌ تمرین‌ هر دو دست‌ همراه‌ با دستجلوها روی‌ گردن‌ اسب‌ در قسمت‌ وسط‌ قرار می‌گیرد به‌ صورتی‌ كه‌ دستجلوها هیچ‌ گونه‌ تماسی‌ با دهان‌ اسب‌ ندارند. پس‌ از یك‌ شلنگ‌ چهارنعل‌ دست‌ها به‌ آرامی‌ به‌ عقب‌ برمی‌گردند و دوباره‌ تماس‌ با دهان‌ اسب‌ برقرار می‌شود. 
اسب‌های‌ ناآرام‌ به‌ این‌ اثر به‌ خوبی‌ جواب‌ می‌دهند و پس‌ از چند بار تكرار آرام‌ می‌شوند. نشست‌ سوار در این‌ حالت‌ تغییر نمی‌كند و فقط‌ دست‌ها به‌ جلو كشیده‌ می‌شوند. نواخت‌ و آهنگ‌ حركت‌ و وضعیت‌ كلی‌ اسب‌ تغییر نكرده‌ و فقط‌ پوزه‌ او كمی‌ به‌ جلو كشیده‌ می‌شود. در صورت‌ موفقیت‌ در این‌ مرحله‌ از آموزش‌ به‌ اهداف‌ اصول‌ اولیه‌ تربیت‌ اسب‌ دست‌ پیدا كرده‌اید. برای‌ آگاهی‌ از این‌ كه‌ اسب‌ دستجلوی‌ خارج‌ را به‌ خوبی‌ قبول‌ كرده‌ است‌، آن‌ را ثابت‌ نگه‌ داشته‌، دست‌ را به‌ همراه‌ دستجلوی‌ داخل‌ به‌ جلو برده‌ و گردن‌ اسب‌ را نوازش‌ می‌كنیم‌. این‌ حركت‌ در آزمون‌های‌ درساژ گنجانده‌ نمی‌شود. 
بهبود گام‌ قدم‌ 
قدم‌ حركتی‌ چهار مرحله‌ای‌ و رژه‌ گونه‌ است‌. دست‌ و پاهای‌ اریب‌ به‌ تناوب‌ و با تعلیقی‌ یكسان‌ یكدیگر را تعقیب‌ می‌كنند. مراحل‌ چهارگانه‌ قدم‌ به‌ شرح‌ زیراند: 
1- دست‌ راست‌ 2- پای‌ چپ‌ 3- دست‌ چپ‌ 4- پای‌ راست‌ 

مراحل‌ حركت‌ اسب‌ در قدم‌ 
هرگونه‌ تخلقی‌ از این‌ مراحل‌ منجر به‌ حركت‌ غلط‌ می‌شود، به‌ خصوص‌ كه‌ حركت‌ عجولانه‌ بوده‌ و مراحل‌ یك‌ و چهار و دو و سه‌ در هم‌ ادغام‌ شوند. 
قدم‌ سه‌ نوع‌ است‌: متوسط‌، كشیده‌ و جمع‌ 
قدم‌ متوسط‌ 
قدم‌ كار قدم‌ متوسط‌ است‌. شلنگ‌های‌ اسب‌ متحرك‌، فعال‌ و منظم‌اند. در این‌ حالت‌ جای‌ سم‌ پا كمی‌ جلوتر از جای‌ سم‌ دست‌ روی‌ زمین‌ نقش‌ می‌بندد. 

قدم‌ كشیده‌ 
در این‌ حالت‌ تا آن‌ جا كه‌ قواره‌ اسب‌ اجازه‌ دهد به‌ جلو كشیده‌ می‌شود. حركت‌ نباید تحت‌ هیچ‌ شرایطی‌ عجولانه‌ باشد. جای‌ سم‌ پاها جلوتر از جای‌ سم‌ دست‌ها روی‌ زمین‌ مشخص‌ می‌شوند. سوار با تماس‌ ملایم‌ سرو گردن‌ را آزاد می‌گذارد. 
قدم‌ جمع‌ 
در این‌ حالت‌ گردن‌ اسب‌ افراشته‌ است‌ و این‌ افراشتگی‌ بستگی‌ به‌ میزان‌ تجمع‌ دارد. شلنگ‌ها جمع‌ و جای‌ سم‌ پاها جلوتر از دست‌ها قرار نمی‌گیرند. از آن‌ جا كه‌ مفاصل‌ كاملاً انعطاف‌پذیر شده‌اند دست‌ و پاها بیشتر از زمین‌ فاصله‌ می‌گیرند. اسب‌ نباید از تحرك‌ بیفتد. 
در طول‌ آموزش‌ اصول‌ اولیه‌، ساده‌ترین‌ كار اشتباه‌ در تمرین‌های‌ قدم‌ است‌. در طول‌ این‌ تمرین‌ها مربی‌ مجاز است‌ فقط‌ این‌ گام‌ را با دستجلوی‌ بلند و یا آزاد بین‌ حركت‌ها و یا به‌ هنگام‌ خاتمه‌ كلاس‌ تمرین‌ كند. اگر در خلال‌ این‌ تمرین‌ها اسب‌ را به‌ دهنه‌ به‌ قدم‌ بگذاریم‌ فقط‌ اسب‌ را در جهت‌ ناهماهنگی‌ و عدم‌ توازن‌ گام‌ها سوِ داده‌ایم‌ كه‌ اصلاح‌ آن‌ بسیار مشكل‌ است‌. 
چرا باید به‌ مشكلات‌ افزود؟ 
تجربه‌ به‌ من‌ ثابت‌ كرده‌، اسبی‌ كه‌ آموخته‌ در یورتمه‌ و چهارنعل‌ به‌ راحتی‌ به‌ دهنه‌ شده‌ و حركت‌ كند. آن‌ را در قدم‌ هم‌ انجام‌ داده‌ و ادامه‌ می‌دهد. بنابراین‌ لزومی‌ ندارد كه‌ روش‌ تجربه‌ شده‌ را تغییر دهیم‌. 
بزرگترین‌ اشتباه‌ سواركارها در قدم‌ این‌ است‌ كه‌ دستجلوها را خشن‌ در دستان‌ گرفته‌، حتی‌ به‌ اسب‌ اجازه‌ نمی‌دهند حركت‌ كند. من‌ فكر می‌كنم‌ دلیلش‌ این‌ است‌ كه‌ در قدم‌ تحرك‌ زیاد نیست‌ و سوار نیاز ندارد. - مثل‌ حركت‌ یورتمه‌ و چهارنعل‌ - از ساِها استفاده‌ كرده‌ تحرك‌ ایجاد كند، تا هماهنگی‌ بین‌ تحرك‌ و تماس‌ با دهان‌ اسب‌ برقرار شود. من‌ نمی‌توانم‌ روشی‌ را تأئید كنم‌ كه‌ ابتدا اسب‌ را در قدم‌، سپس‌ یورتمه‌ و پس‌ از آن‌ در چهار نعل‌ به‌ دهنه‌ می‌كند. من‌ پیرو اصلی‌ هستم‌ كه‌: وقتی‌ اسب‌ در یورتمه‌ و چهارنعل‌ به‌ دهنه‌ شده‌ و به‌ راحتی‌ به‌ جلو حركت‌ می‌كند، در قدم‌ هم‌ می‌تواند آن‌ را انجام‌ دهد. من‌ تمرین‌ به‌ دهنه‌ كردن‌ در قدم‌ را قبول‌ ندارم‌. 
در طول‌ آموزش‌ اصول‌ اولیه‌، من‌ به‌ اسب‌ اجازه‌ می‌دهم‌ تا آن‌ جا كه‌ مقدور باشد قدم‌ آزاد با دستجلوی‌ آزاد برود. در این‌ مرحله‌ قدم‌ جمع‌ و كشیده‌ را در برنامه‌ نمی‌گنجانم‌ برای‌ تمرین‌ قدم‌ به‌ یورتمه‌ و برعكس‌، چهارنعل‌ به‌ قدم‌ و برعكس‌، حركت‌ روی‌ دو محور، دوره‌ها و اشكال‌ مختلف‌ تمرین‌ فقط‌ از قدم‌ متوسط‌ استفاده‌ می‌كنیم‌. خیلی‌ها معتقدند كه‌ من‌ با در پیش‌ گرفتن‌ این‌ روش‌ از هدف‌ دور می‌افتم‌ و می‌دانم‌ كه‌ مربیان‌ بزرگی‌ از قبیل‌ «وات‌ جین‌» با من‌ هم‌ عقیده‌ نبوده‌ و قبل‌ از تكمیل‌ آموزش‌ یورتمه‌ و چهارنعل‌ اسب‌ را به‌ دهنه‌ كرده‌ قدم‌ متوسط‌ تمرین‌ می‌كنند. من‌ فقط‌ پیرو اساتید و متكی‌ برتجارب‌ خودم‌ هستم‌. و معتقدم‌ كه‌ قدم‌ با دستجلوی‌ آزاد از بسیاری‌ از خطاهای‌ سرزده‌ از دست‌های‌ سواركار ناشی‌ جلوگیری‌ می‌كند. 
من‌ هشدار می‌دهم‌ كه‌ مدت‌ زمان‌ طولانی‌ به‌ خصوص‌ با اسب‌ جوان‌، كه‌ هنوز نمی‌تواند مستقیم‌ حركت‌ كند، گام‌ قدم‌ تمرین‌ نكنید، زیرا عادت‌ می‌كند بطور طبیعی‌ قدم‌ نامنظم‌ برود، و از این‌ رو كه‌ هنوز نمی‌تواند به‌ اثرهای‌ ساِ جواب‌ بدهد، پاهایش‌ به‌ زیر كشیده‌ نمی‌شوند. نتیجه‌ این‌ تمرین‌ نابجا قدم‌ نامنظم‌ است‌. البته‌ برای‌ اسب‌ تربیت‌ شده‌ خطر كمتر است‌، چرا كه‌ آموخته‌ به‌ اثرهای‌ ساِ جواب‌ داده‌ و پاها را به‌ زیر بكشد. 
قدم‌ آزاد با دستجلوی‌ آزاد، اسب‌ بسیار خوشحال‌ است‌. 
در تمرین‌های‌ آموزش‌ اصول‌ اولیه‌ فقط‌ باید قدم‌ آزاد با دست‌ جلوی‌ آزاد و قدم‌ متوسط‌ را در برنامه‌ گنجاند. در سال‌ اول‌ تمرین‌ فقط‌ باید قدم‌ آزاد با دستجلوی‌ آزاد در برنامه‌های‌ تمرین‌ باشد. در سال‌ دوم‌ قدم‌ متوسط‌ هم‌ وارد برنامه‌ می‌شود كه‌ ابتدا در صحرا و سپس‌ در محوطه‌ تمرین‌ در خلال‌ تمرین‌های‌ حركت‌ روی‌ دو محور و اشكال‌ مختلف‌ تمرین‌ از آن‌ استفاده‌ می‌كنیم‌. فقط‌ سواركارهای‌ خبره‌ می‌توانند هرنوع‌ عدم‌ تعادلی‌ را احساس‌ كنند. باید قدم‌ متوسط‌ را در حالی‌ كه‌ اسب‌ كاملاً به‌ دهنه‌ است‌ تمرین‌ كرد.

مسائل عمومی سوارکاری

همه اساتید سواركاری معتقدند كه تا سواركاری هر چقدر هم مستعد اصول و مفاهیم اولیه را به درستی درك نكرده باشد ، نمی تواند ادعا كند كه سواری را به درستی آموخته است .
هرگز هیچ بنائی روی ستونهای لرزان پایدار نیست و اسب و سواری كه خود به درستی به آنچه انجام می دهند واقف نیستند ، قادر نخواهند بود به كنه استعدادهای نهفته در درون خود پی ببرند . به همین دلیل اصول اولیه حاكم بر سواركاران و اسب های پر ش را نه روی مانع بلكه باید روی زمین جستجو كرد .
این اصول عبارتند از : آرام ، مستقیم ، به جلو و در نهایت حركت صحیح روی خط شكسته و قوس ها . كه ابتدا در باره این اصول و پس از آن وابسته گان آنها – تعادل و آهنگ حركت بحث می كنیم .(( گوستاو اشتین برشت )) بزرگ استاد ورزشهای سواره آلمان درباره اصول ابتدائی سواركاری می گوید ، اسب خود را مستقیم به جلو هدایت كنید .
ژنرال ((لوت)) استاد بلند آوازه فرانسه این اصول را قبول كرده و آرام را بر آن مقدم دانسته ولی می گوید (( آرام ، مستقیم به جلو )) ، كه جزءجزء این اصول ریشه ای به درازای عمر و تجربه این اساتید و و دیگر بزرگان سواری دارد ، قابل بحث ، گفتگو و تفكر هستند. بعنوان مثال ، باید از خود سوال كنیم كه ابتدا حركت اسب روی خط مستقیم مهم تر است یا تمركز روی اطاعت محض در حركت به جلو ؟
در حالیكه این اصل ّ حركت به جلو و مستقیم بودن ّ جزء اصول جدائی نا پذیرند نمی توان از اسبی كه اندامش مستقیم نیست توقع داشت به نحو دلخواه به جلو حركت كند ، چرا كه ّكجی – نقص طبیعی ّ باعث تخریب روند حركت موزون و روان به جلو می شود. در واقع می توان منشاء امتناع اسب از حركت روان و دلخواه به جلو را در كجی ، خصوصیات اخلاقی و ذاتی اسب جستجو كرد و در نظر داشت كه مستقیم نگه داشتن بدن اسبی كه میل ندارد به جلو حركت كند هم ، مشكل است . بنا بر این باید قبل از تصمیم گیری بر تقدم و یا تاخر هر یك از این مقوله ، مشخصات اصولی هر یك و ارتباط آنها با یكدیگر را مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرارداد .
مستقیم بودن : در چه حالی اسب كاملا مستقیم است ؟ به عبارت دیگر ، در چه حالتی تمامی ستون فقرات او روی خط مستقیم قرار گرفته است ؟ تشخیص این حالت برای مشاهده كننده ای روی زمین در حال نظاره اسبی در حال ایست ساده است . یعنی اسب مستقیم است یا در ظاهر این گونه بنظر می رسد كه ، چهار پای او روی اضلاع مستطیلی به درستی رسم شده قرار گرفته و وزن او به تساوی روی چهار پایش تقسیم شده باشد.
اما وضعیت اندام اسب زیر پای سوار ، ایستاده یا به هنگام حركت ، متفاوت است . در حركت ستون فقرات انحرافی جانبی دارد و در گام های مختلف چگونگی استقرار دنده ها متفاوت هستند . به هر حال اگر در حركت هر یك از اندامهای حركتی جانبی روی خطی مستقیم در راستای حركت قرار داشته باشند ، می توان گفت اسب مستقیم است . در این حالت باید در نظر داشت كه عرض كپل اسب از سینه او بیشتر است و چنانچه نظاره گر اسبی باشیم كه از روبرو به طرف ما می آید و پاهای جلو ، پاهای عقب را می پوشانند در حالیكه بخش كوچكی از سم پای عقب هم قابل روئیت است ، باید قبول كنیم كه اسب مستقیم است.
از طرف دیگر حالت قرارگیری ما روی زین ،‌ساده ترین روش برای قضاوت درباره مستقیم بودن اسب به شرطی است كه : وزن به تساوی روی هر نشیمن تقسیم شده باشد ، نشست سوار كار در عمق زین باشد ، هر ساق به تساوی در طرفین اسب آویخته باشند ، حركت متساوی و متعادل هر دو كتف اسب قابل روئیت باشد ، سرو گردن اسب مستقیم و درست در وسط اندام سوار ، گوشها مساوی ، مژه غیر قابل روئیت و دستجلوها به طور كامل به تساوی در هر دو دست قرار گرفته باشند. فقط در این حالت است كه سوار می تواند قاطعانه اسب را مستقیم براند.