انواع نژاد های اسب انواع نژادهای اسب هایی که قد آنها از 140 سانتیمتر بیشتر است و از نوع خونگرم و خونسرد هستند عبارتند از : آپالوزا- آخال تکه - آردنز - آردنه - آردنه بلژیک - آلتریل - آمریکن سادس هورس - آندالوزی - آویلیگنس - ارلف - استاندارد برد - الدنبورگ - انسیدلر - بارب - بارپانت - برتون - بودیونی - بولوگ - بولونز - پالامینر - پرشرون - پرویی - پینتو - تربرد - ترسک - ترکمن - توریک - دال - دره شوری - زال آمریکایی- ژوتلند - سافولک پانچ - سنگین بلژیک - سنگین لیتوانی - ساکولسکس - سالرنو - شایر - شلزویک - عرب - فرانش مونتانی - فردیک بورگ - فریژن - فنلاندی - فوریوزو - قدم روتنسی - قره باغ - قره قابی - قزاق - کاباردین - کارابر - کانادایی - کشش آلمانی - کشش ایتالیایی - کشش روسی - کلادروبر - کلید سدال - کلیو لندبای - کنتاکی سادس هورس - کواتر هورس آمریکایی - گلدرلند - لوکه - لی پی زاتر - مالاپولسکی - مانگالارگا - موراکزی - مورگان - مورگز - موستانگ - نورث سویدیش - نوریکر - نونیوس - والر - ورتمبرگ - ولادمیر - ویلکوپولسکا - هاکنی - هانوورین - هلشتاین - هنتر - یموت - یورتمه رو آلمانی - یورتمه رو روسی - دن انواع اسبچه ها نیز عبارتند از : آمریکایی - بوسنیایی - دالس - فل - ولس کاب - فلابلا - اکسمور -اسبچه خزر - شتلند - کوهستان ولش - هاکتی - ایسلند- دارتمور - فجورد - نیوفورست - یاقوت

کوارتر(Quarter):

این نژاد آمریکایی بوده و از آمیزش نژادهای عرب، بارب و اسپانیایی به وجود آمده و با آمیزش با اسب‌های اصیل انگلیسی اصلاح یافته‌است. قد متوسط آن حدود ۱٫۵۰ متر است. سر آن کوچک و مثلث شکل است و بدنی عضلانی دارد. سرعت این اسب در مسافت‌های کوتاه بالاست و در مسابقات وسترن و رودئو مورد استفاده بسیار قرار می‌گیرد. تقریباً همهٔ رنگ‌ها در این نژاد دیده می‌شوند. ًٌٍ

آپالوسا:

این نژاد به اسب‌های سرخ پوست معروف است. زیرا برای اولین بار توسط آن‌ها پرورش داده شده‌اند. آپالوسا نیز نامی است که از رودخانه‌ای به نام پالوس، نزدیک یکی از قبایل سرخ پوست گرفته شده‌است.خصوصیت بارز این نژاد لکه‌های رنگی روی بدن آن است. این لکه‌ها به شکل‌ها و رنگ‌های مختلف بر روی زمینه‌هایی با رنگ‌های متفاوت قرار دارند. به همین دلیل اسب‌های این نژاد از نظر ظاهری بسیار متنوع می‌باشند. بلندی جدوگاه این اسب‌ها بین ۱٫۴۲ تا ۱٫۶۳ متر می‌باشد. این اسب دارای سینه‌ای پهن و کمری کوتاه است. یال و دم این نژاد خیلی پر پشت نمی‌باشد. -

فالابلا:

با این که فالابلا از نظر قد پونی محسوب می‌شود، ولی به دلیل ریشه‌های نژادش در لیست اسب‌ها قرار می‌گیرد. این نژاد به احتمال قوی از آمیزش اسب‌های اصیل انگلیسی با شتلندها (Shetland) به وجود آمده‌است. قد فالابلا حدود ۷۸ cm است و به نوعی یک اسب مینیاتوری محسوب می‌شود. با این وجود، نسبت به قد کوتاهش از توان بدنی بالایی برخوردار است.

شایر(Shire):

این نژاد از شمال انگلستان ریشه می‌گیرد و بزرگ‌ترین نژاد اسب است. قد شایرها به ۲ m نیز می‌رسد. وزن آن هم حدود ۱ تن می‌باشد. این نژاد نیز بسیار قدیمی بوده و نام آن توسط سزار هزاران سال پیش در ماجرای جنگ‌های گالی (Gaules) آمده‌است. رنگ شایرها معمولاً سیاه بوده، ولی به رنگ کهربایی با لکه‌هایی سفید در پاها یا سر نیز دیده می‌شوند. بدن آن‌ها بسیار عضلانی و قوی است و از آن‌ها برای کشیدن درشکه یا گاری استفاده می‌شد.این نژاد بسیار آرام، مهربان و مطیع می‌باشد.

اصیل اسپانیایی (آندالوزین Andalusian):

این نژاد قدیمی از منطقه‌ای به نام «اَندَلُس» در اسپانیا ریشه می‌گیرد. قبل از قرون وسطی، این اسب‌ها به دلیل چابکی و نرمی حرکات، در جنگ‌ها بسیار مورد استفاده قرار می‌گرفتند. در قرون وسطی، به دلیل سنگینی سلاح‌های جنگی، اسب‌های درشت هیکل تر ترجیح داده می‌شدند تا این که با رنسانس نرمی و سبکی حرکات این اسب‌ها دوباره مورد توجه قرار می‌گیرد. امروزه از این نژاد به خصوص در نمایش‌ها و سیرک‌ها استفاده می‌شود.بلندی این اسب‌ها بین ۱٫۵۵ تا ۱٫۶۵ متر است و معمول ترین رنگ آن‌ها خاکستری است. رنگ آن‌ها با بالا رفتن سن به تدریج روشن تر می‌شود. پال اسبان اصیل اسپانیایی بلند و حالت دار است.فریزین (Friesian)فریزین از جمله قدیمی ترین نژادهای اسب هاست. استخوان‌های سه هزار سالهٔ آن در اروپا در هلند کنونی یافته شده‌اند. ابتدا از فریزین برای کشیدن گاری استفاده می‌شد. در قرون وسطی به دلیل ظاهر و وقار و حرکات شاهانه اش در دوئل برای از رو بردن حریف استفاده می‌شد.قد متوسط فریزین بین ۱٫۵۵ تا ۱٫۶۵ متر است. بعضی ار فریزین‌ها به ۱٫۷۵ متر نیز می‌رسند. رنگ آن‌ها همیشه سیاه یک دست است، مگر در صورت آمیزش. به همین دلیل به مروارید سیاه معروفند. پال و دم آن‌ها نیز مشکی، بلند و مجعد یا حالت دار است. حرکات این اسب، به خصوص به هنگام یورتمه بسیار با وقار است. رفتار این اسب‌ها به طلا معروف است، زیرا بسیار قابل اعتماد هستند و به صاحب خود دلبستگی زیادی دارند. همچنین در بسیاری از مسابقات مثل درساژ بسیار خوب عمل می‌کنند

آشنایی با اسب عرب:

- نژادهاي قديمي اسب ايران اسب قدرتمند نسايي را تشکيل دادند.- اسب نسايي از غرب ايران به بين النهرين و سپس عربستان و ديگر ممالک عربي برده شد.- با توجه به نبود اسب در صحاري عربستان و مصر، اسب هاي برده شده اهميت و قدر و منزلت خاصي داشتند و در نزد روساي قبايل به بهترين نحو نگهداري و پرورش يافتند.- قبيله هاي عرب تعصب خود بر روي تبار قبيله اي را در مورد اسب هاي ارزشمند و زيبايشان نيز حفظ کردند و با توجه بسيار به تکثير و پرورش آنها پرداختند و تيره هاي مختلف اسب عرب پديد آمد.- توجه به شکوه و زيبايي خيره کننده هر اسب که برتري مالک آن را ثابت مي کرد، انتخاب جهت بهبود نژاد را به سمت گزينش اسب هاي زيباتر و ظريف تر برد.- از طرفي نياز به استفاده در شرايط سخت بيابان هاي بي آب و علف، انتخاب اسب هاي قويتر و با استقامت بيشتر را لازم نمود.- بدين ترتيب اسب عرب با زيبايي هر چه تمام تر و قدرت بالا در طي قرن ها به صورت نژادي ارزشمند درآمد.- نقش اعراب و قبايل مختلف آن در ايجاد اين نژاد با ارزش و محبوب انکار ناپذير مي باشد.- در جريان جنگ هاي صليبي، اروپاييان با اين اسب توانا و زيبا آشنا شدند و شهرت آنان به قدري شد که حتي هر اسب شرقي را عربي خطاب مي کردند. پس از اين دوران اسب هاي عرب به اروپا راه يافتند.- در سال هاي پس از جنگ جهاني دوم اصلاحات فراواني بر روي نژاد اسب عرب صورت گرفت و بيشتر به سمت گزينش اسب هاي زيباتر و ظريف تر حرکت نمود. در اين مسير بخش قابل توجهي از توان اسب عرب که شامل قدرت آن نيز مي شد، کمرنگ شده و زيبايي مخصوصا" سر پر اهميت تر گشت.- نقش قبايل عرب ساکن ايران در بهبود اين نژاد و اهتمام فراواني که در نگهداري و پرورش اين نژاد داشته اند بسيار ارزشمند بوده است.- اسبي که امروزه در دنيا به نام عرب ايراني مطرح است، از سرشاخه هاي قديميترين اسب هاي خالص عرب مي باشد که در نتيجه بهبود نژادي قبايل عرب، اسبان ارزشمندي به دست آمدند. اين گروه، خصوصيات اسبان عرب باستاني را بيش حفظ کرده اند و دست نخورده تر باقي مانده اند.- نحوه اصلاح نژاد و پرورش اين اسب ها، توليد اسب هاي مرغوبي را باعث شد که هم در زيبايي و تناسب و هم در توان و قدرت نمونه بودند. اين گروه که به نام اسب عرب ايراني معروف مي باشد، با وجود همه ضربه هايي که ديده همچنان تا روزگار ما باقي مانده است و از ذخاير ارزشمند ژنتيکي کشورمان محسوب مي شود.- هر چند که ورود خون اسب هاي عرب وارداتي طي ساليان گذشته، تعداد زيادي از جمعيت اين ذخيره ارزشمند را به شدت از خلوص تاريخي خود خارج نموده است، اما توجه به ارزش واقعي اين اسب هاي تاريخي طي سال هاي اخير، اميدواري به حفظ آنها را زنده کرده است.- هنوز هم مي توان اسب هاي بي نظير عرب ايراني را که هم از نظر زيبايي مثال زدني هستند و هم از نظر قدرت، سرعت و استقامت نمونه، در گوشه و کنار ايران زمين پيدا کرد.- خصوصيات: سر کوچک و سبک، گوش ها کوتاه، پيشاني صاف يا کمي برجسته، گردن بلند و کماني، فاصله زياد بين چشم ها، فک عميق، پشت کوتاه، کپل افقي و دم پر پشت و در هنگام حرکت بالا، قلم ها کوتاه، استقامت زياد در مسيرهاي طولاني.- اگر به اين نکته مهم توجه کنيم که اين تيپ از اسب عرب فقط مخصوص ايران بوده و برعکس اسب هاي داراي خون مصري و آمريکايي و ... در جاي جاي زمين، يافت نمي شود، ارزش و اهميت حفظ اين گنجينه تاريخي را بيشتر خواهيم دانست.- موفقيت کشورهاي توليد کننده اسبان عرب زيبايي امروزي در آن است که اسب هايي توليد مي کنند که از لحاظ زيبايي، ديگران توان توليد آنها را ندارند. ما هم قدر داشته هايمان را داشته باشيم و گوهرهايي توليد نماييم که قدرت، سرعت، استقامت و زيبايي را همزمان دارند و ديگران از داشتن آن محرومند. بي شک آينده متعلق به کساني است که بازار بي رقيب جهاني را در انحضار خود خواهند داشت

ویژگی های اسب ترکمن:

استخوان پیشانی باریک,جدوگاه معلوم صورت کشیده,فاصله دوگوش زیاد,پوست ظریف و موی نرم,گوشها نسبتا بلند,کاکل و یال کم پشت ,چشمها دو طرف استخوان صورت,فاصله دو فک مناسب با اندام اسب,رنگ قالب کهر و کرنگ,اتصال سر و گردن ظریف و متحرک ,عضلات گردن ظریف و متناسب,گردن مستقیم,اتصال گردن و سینه ظریف,سینه در طول رشد کرده,منخرین بسته,لبها آویزان ,کمر بلند,کپل افتاده,دخ کم پشت و اتصال دم بالا,عضلات شلوار و ران متناسب ,قلم ها بلند و نسبتا باریک,بخلق بلند نسبتا باریک,شکم آهویی,اتصال شکم به کپل متحرک,قد155,مناطق,ترکمنستان و دریای خزر ترکمن صحرا,اصفهان,تهران,خراسان

سر و گردن ظریف و متحرک ,عضلات گردن ظریف و متناسب,گردن مستقیم,اتصال گردن و سینه ظریف,سینه در طول رشد کرده,منخرین بسته,لبها آویزان ,کمر بلند,کپل افتاده,دخ کم پشت و اتصال دم بالا,عضلات شلوار و ران متناسب ,قلم ها بلند و نسبتا باریک,بخلق بلند نسبتا باریک,شکم آهویی,اتصال شکم به کپل متحرک,قد155,مناطق,ترکمنستان و دریای خزر ترکمن صحرا,اصفهان,تهران,خراسان

آشنایی با اسب نژاد قره باغ


اسب قره باغ یا به زبان ترکی آذری "قره باغ آتی "یک اسب سواری و مسابقه بوده و خاستگاه آن منطقه قره باغ واقع در جنوب قفقاز است. این ناحیه همواره جزیی از جمهوری آذربایجان بوده که اکنون تحت اشغال نیروهای ارمنستان میباشد.

اسب قره باغ به دلیل فرمانبرداری عالی ، نجابت و سرعت خوب همواره مورد توجه بوده است. 
این نژاد از تلاقی "آخال ته که "،پرشین ،کاباردین و اسب ترکمن به وجود آمده است. البته خود اسب قره باغ در تشکیل اسب "دان" روسی در قرن 19 نقش و تأثیر اساسی داشته است. 
در حال حاضر عمدتاً این نژاد در آذربایجان نگهداری میشود ولی اغلب آنها مخلوطی از عرب – قرهباغ هستند و تعداد این اسب ها زیر 1000 راس و متأسفانه در حال انقراض میباشند و هم در جمهوری آذربایجان و هم در آذربایجان ایران تلاشی برای خالص سازی و بقاء این حیوان انجام انجام نمیشود.

مشخصات نژادی:

اسبی است پرطاقت، قوی، محکم و ثابت قدم و بی لغزش). جثه حیوان چندان بزرگ نیست، 14 تا 15 وجب یا 145 تا 150 سانتی متر. 

سر حیوان کوچک اما زیبا بوده و پیشانی پهن دارد که در این پیشانی معمولاً یک لکه سفید که به زبان محلی به آن " قاشقا " می گویند وجود دارد. 

گوشها متوسط و پر تحرك وداراي يك خط گورخري از گردن تامحل اتصال دم به تنه هستند دمشان كوتاه است و به علت بزرگي سينه و شش داراي استقامتي زياد هستند و در كورس نيز ركورد هاي خوبي دارند.

سوراخ های بینی قابلیت خوبی برای اتساع دارند. گردن بالا، ارتفاع متوسط و البته ظریف و عضلانی است. 

بدن حیوان فشرده و متراکم بوده و عضلانی و خیلی شکیل است.
شانه ها راست و عمودی و سینه عضلانی عمیق و کپل سراشیب و پاهایی دراز و زیبا و البته خیلی قوی و مفاصل حیوان کوچک است. 

پوست حیوان نازک و نرم و دارای موهایی است که کمی براق هستند. رنگ اغلب اسبهای قرهباغ کهر ،سمند با رنگ طلایی مخصوص و گاهی نیله یا خاکستری است. 

همواره دارای نشانه های سفید در پیشانی و خط گورخری در محل اتصال دم به تنه می باشد. 


رنگ اصلي اين اسب: 

سمند خاكستري و نيلهگاها" كرنگ و انواع كهر است . جمعيت اين اسب حدود 50 راس است و در استان هاي آذربايجان شرقي و اردبيل پراكنده اند.
از تیره های نژاد قره باغ اسب دیل بوز به رنگ کهر و اسب سیاووش به رنگ کهر روشن و اسب "ایلی سو "به رنگ نیله است که این تیره را بیشتر در جمهوری نخجوان اطراف شاهبوز می توان یافت.

علاوه بر سرعت و چابکی،اسب قره باغ به داشتن قدرت تحمل زیاد و وفاداری و فرمانبری مشهور است.


تاریخچه نژاد قره باغ:

اسب قرهباغ قرابت زیادی به (آخال ته که) ترکمنستان و (اسب ترکمن) ایران دارد. برخی از مورخان معتقدند در زمان های دور این اسب ها از یک منشا بودهاند و تأثیر بسیار زیادی در توسعه نژاد عربی داشتهاند. 
برخی از منابع تاریخی هم بر این باورند که در زمان تهاجم اعراب در قرون 8 و 9 ده ها هزار از اسب هایی با رنگ سمند طلایی با مشخصات قره باغ توسط مهاجمین گرفته شده بودند.

همچنین برخی از مدارک نشان می دهند "ابراهیم خلیل"، خان خانات قره باغ در سال های 1736 الی 1806 صاحب یک گله 3 تا 4 هزارتایی اسب بوده که اکثر آنها از نژاد قره باغ بودهاند. 
از قرن 19 به بعد این اسب ها در اروپا هم پرورش داده شدند. 

در یکی از بزرگترین حراجیها در سال 1823 یک کمپانی انگلیسی 60 راس مادیان خالص قره باغ را از "مهدی – قلی خان " اتیبآخرین حکمران خانات قره باغ خریداری کرد. علیرغم اینکه از تعداد اسب های قره باغ در جنگ ایران و روسیه کمتر شد و خلوص این نژاد دست نخورده باقی ماند بعد از مهدی فلی خان دختر وی "ناتوان خورشید بانو" از این حیوان محافظت نمود و طی قرن 19 در فستیوالهای مختلف موفقیت های زیادی را کسب کرد. 
در سال 1867در پاریس اسب "خان" مدال نقره کسب کرد و اسب دیگر به نام "میمون" در فستیوال شوروی دوم شد و اسب دیگر وی به نام "ال یتمز"یا دست نیافتنی در امپراطوری روسیه به اسب امپراطوری سرتیفیکات نام گرفت.

اسب نژاد قرهباغ نقش اساسی در تعریف نژاد اسب روسی "دان" دارد. 
در سال 1836 ژنرال متدوف روسی و ارمنی الاصل، اسبهای خود را که حدود 200 رأس آنها از نژاد قرهباغ بودند به یک پرورش دهنده اسب در ناحیه دان روسیه فروخت که این اسب ها در توسعه و بهبود خصوصیات نژادی اسب دان در قرن بیستم کمک بسزایی نمودند.

در قرن بیستم دوباره تعداد اسب های نژاد قره باغ به دلیل جنگ های قومی و مذهبی در قفقاز و خصوصاً ناحیه ریالره باغ به سرعت کاهش یافت و در سال 1905 تمام زحمات خانهای قره باغ و ولیعهدان آنها به باد رفت و فرزندان این اسبها به دلیل تلاقی های ناخواسته دچار تغییراتی ناخوشایند شده و برخی صفات نامرغوب مثل کاهش سایز را متحمل گردیدند.

در سال 1949 پرورش اسب قره باغ با خصوصیات خالص نژادی مجدداً در منطقه " آغدام " آذربایجان مجدداً احیاء شد. 
در سال 1956 یک سیلمی نژاد قره باغ به نام "زامان" به همراه یک رأس آخال ته که به نام "مه له گوش" از سوی شوروی به ملکه الیزابت دوم اهداء شد.

متاسفانه 20 سال قبل اسب قره باغ یک دوره نزول سخت را طی اشغال نیروهای ارمنی سپری نمود. در موقع اشغال شهر آغدام اکثر این اسبها از قشلاقهای منطقه " برده " و آغدام برده شده و به دلیل عدم توانایی مالی ارمنی ها در نگهداری و نیز به دلیل اینکه این اسب ها در دنیا به نام قره باغ شناخته شده اند ازبین برده شدند. 
همچنین جمعیت خیلی کم روستایی ارمنی ها دلیلی دیگر بر عدم نگهداری صحیح از این اسب ها بود.

متاسفانه الان در جمهوری اذربایجان هیچ کار تحقیقاتی در باره این نژاد صورت نمیگیرد و اقبال طرفداران اسب به نژادهای اروپایی بیشتر است. در ایران هم بیشتر تیره دیل بوز در اردبیل و آذربایجان شرقی البته با درجه خلوص خیلی کمی دیده میشود و با اقبال اسب سواران به نژادهای عربی عراقی این نژاد در ایران هم کمتر مورد توجه قرار می گیرد!